Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.),, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant sekretarz sądowy Alicja Poznańska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi E. P. na zarządzenie zastępcze Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 26 maja 2017 r. nr 1/2017 w przedmiocie odwołania ze stanowiska skarbnika Gminy Recz 1. stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia zastępczego, 2. zasądza od Wojewody Zachodniopomorskiego na rzecz skarżącej E. P. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewoda zarządzeniem zastępczym nr [...] z dnia
[...] r. odwołał ze stanowiska skarbnika Gminy R. E. P. w związku z naruszeniem zakazu wynikającego z art. 4 pkt. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. nr 216, poz. 1584 ze zm.). Zarządzenie zostało wydane na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.).
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. E. P. wniosła o uchylenie zarządzenia zastępczego oraz o przeprowadzenie dowodu z dokumentów dołączonych do skargi na okoliczność nie rozpoczęcia prowadzenia przez nią planowanej działalności gospodarczej, w związku z otrzymaną propozycją objęcia stanowiska skarbnika Gminy, a tym samym nie prowadzenia działalności gospodarczej w czasie pełnienia tej funkcji. Skarżąca wskazała, że zarządzenie zastępcze zostało wydane z naruszeniem art. 98a ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym przez błędne uznanie, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy zaszły przesłanki uzasadniające wydanie zarządzenia zastępczego. Organ nadzoru naruszył też art. 4 pkt. 6 ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne przez jego błędną wykładnię i uznanie, iż sam wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej CEiDG) jest równoznaczny z rozpoczęciem i prowadzeniem działalności gospodarczej w sytuacji, gdy okolicznością decydującą jest faktyczne jej wykonywanie. Wojewoda w uzasadnieniu wydanego zarządzenia wyjaśnił, iż z wydruku z CEiDG z dnia [...] r. wynika, że skarżąca - która z dniem [...] r. została powołana na stanowisko skarbnika Gminy R. - w dniu [...] r., a zatem w okresie, w którym pełniła tę funkcję, rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą "[...] biuro rachunkowe E. P. ", jak również, że w tym samym dniu, tj. w dniu [...] r, zawiesiła prowadzenie tej działalności. Zdaniem Wojewody w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej, nie można mówić o zaprzestaniu jej wykonywania w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, gdyż w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie, ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej, ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej oraz może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą. Organ nadzoru powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 17 czerwca 2011 r., II UK 377/2010, w którym wyrażono pogląd, że osoba, która zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej pozostaje nadal osobą prowadzącą pozarolniczą działalność w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, w którym wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.