Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.),, Asesor WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II Sz na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi I. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę
Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D., działając z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy D., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24 stycznia 2007 r. złożonego przez H.W., opiekuna prawnego I.W., decyzją z dnia (...(, na podstawie art. 16 ust. 5 i art. 57 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105, poz. 881), odmówił przyznania I.W. zasiłku pielęgnacyjnego od dnia 1 stycznia do 31 marca 2007 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że I.W. jest stałą mieszkanką Domu Pomocy Społecznej w M. Za pobyt w Domu Pomocy Społecznej ponosi odpłatność w wysokości 70% kwoty swojego dochodu, którym jest renta socjalna. Pozostałą kwotę odpłatności za pobytu ponosi budżet państwa. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie przebywającej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, jeżeli pobytu osoby i udzielane przez tę instytucję świadczenia częściowo lub w całości finansowane są z budżetu państwa albo z Narodowego Funduszu Zdrowia. W przypadku I.W., przebywa ona na przepustce od 18 grudnia 2006 r. do 3 marca 2007 r. W związku z czym, nie ponosiła odpłatności za pobytu w DPS jedynie za 21 dni stycznia. Za pozostały okres odpłatność musiała zostać uiszczona. W związku z tym nie można było przyznać zasiłku pielęgnacyjnego nawet za styczeń 2007 r., ponieważ zasiłek pielęgnacyjny jest niepodzielny, a warunek zawarty w art. 16 ust. 5 ustawy jest spełniony.
H.W. wniosła od powyższej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. uznając ja za krzywdzącą i pozbawiającą środków do życia i opieki nad córką I.W. W odwołaniu podniosła, że córka od 18 grudnia 2006 r. przebywa u niej w D., a opiekę nad nią sprawuje rodzina. Córka w tym okresie tylko figuruje jako mieszkanka Domu Pomocy Społecznej i nie korzysta z wyżywienia i opieki innych osób. Przez okres pobytu w domu w D., córka otrzymuje tylko 30% renty socjalnej. Zdaniem odwołującej, decyzja jest niezgodna z art. 2 Konstytucji, który stanowi, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
W wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek złożonego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, decyzją z dnia (...( utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Uzasadniając treść podjętego rozstrzygnięcia Kolegium przywołało treść art. 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz wskazało poczynione na podstawie akt sprawy następujące ustalenia faktyczne. Córka H.W. - I. (ur. (...() jest osobą całkowicie ubezwłasnowolnioną, posiadającą orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. H.W. ustanowiona jest opiekunem córki. I.W. od kilku lat mieszka w domu pomocy społecznej, jest stałą mieszkanką Domu Pomocy Społecznej w M. Za pobyt w DPS ponosi 70% odpłatność kwoty własnego dochodu, którą stanowi renta socjalna. I.W. często przebywa na przepustce - zabierana przez matkę do domu w D.