Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 października 2013r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] , wydaną na podstawie art. 17 ust. 1, 2 i 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992), Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania K. S., utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] r. nr [...] wydaną z upoważnienia W. M. przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej- odmawiającą przyznania K. S. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na żonę R. S. począwszy od dnia [...] r.
Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium podało, że K. S. i wnioskiem z dnia [...] r. wystąpił o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad żoną R. S., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Opisaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji odmówił przyznania przedmiotowego świadczenia podnosząc, że osobom innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, w przypadku gdy spełnione są łącznie 3 warunki (art. 17 ust. 1a):
- rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
- nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
- nie ma osób, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 i 3 lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Tymczasem skarżący nie wykazał, że ojciec R. S. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, zatem w ocenie organu, brak było podstaw prawnych do uwzględnienia żądania wnioskodawcy.
Kwestionując wskazane rozstrzygnięcie K. S. i złożył od niego odwołanie, jednocześnie podkreślając, że jego żona wymaga stałej opieki ze względu na stan zdrowia (choruje na padaczkę lekooporną) oraz wyjaśnił, że jego teść - S. F. mieszka osobno i prowadzi odrębne gospodarstwo domowe, a ze względu na wiek ([..] lat) oraz stan zdrowia nie mógłby sprawować opieki nad córką, bowiem sam wymaga opieki i pomocy w codziennym funkcjonowaniu.
Argumentując podjęte rozstrzygnięcie Kolegium przytoczyło treść art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a także art. 17 ust. 1a powołanej ustawy uznając za prawidłowe stanowisko organu pierwszej instancji, polegające na stwierdzeniu niespełnienia przesłanek określonych w art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych w sytuacji, gdy ojciec R. S. żyje i nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, mimo ustalenia w oparciu o nadesłane dokumenty, że jest osobą w podeszłym wieku, i sam wymaga opieki.
Nie zgadzając się z przedmiotową decyzją K. S. i złożył na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o pozytywne załatwienie jego sprawy.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że faktycznie to on zajmuje się swoją żoną - R. S., a nie jego teść, który jest osobą w podeszłym wieku oraz schorowaną, a przy tym sam wymaga opieki.
Dodatkowo skarżący podkreślił, że jego teść prowadzi odrębne gospodarstwo domowe.