Na gruncie rozpoznawanej sprawy, skarżące Przedsiębiorstwo upatruje źródła swego interesu prawnego w fakcie, że dotychczas samo na terenie Gminy N. prowadzi działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, a także w naruszeniu jego prawa własności w odniesieniu do części sieci wodociągowej, przy czym dopiero w skardze został wskazany przepis prawa, tj. art.140 K.c.: "W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą." W świetle tego uregulowania prawo własności nie ma charakteru absolutnego, ale podlega ograniczeniom wynikającym z ustaw, zasad współżycia społecznego oraz ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa.
Interes prawny w postępowaniu administracyjnym może być wywodzony z materialnego prawa cywilnego, jednak dotyczy to spraw, których przedmiot w jakikolwiek sposób może oddziaływać na sposób wykonywania prawa własności w rozumieniu art. 140 k.c.
Sąd stwierdził, że choć źródłem interesu prawnego mogą być przepisy prawa cywilnego, jednak na gruncie okoliczności faktycznych sprawy powoływanie się na nie, nie może być skuteczne. Nie można zatem mówić o istnieniu przepisu prawa materialnego przyznającego Przedsiębiorstwu wnioskującemu o wszczęcie postępowania nieważnościowego konkretne, indywidualne i aktualne korzyści lub obowiązki.
Podstawą takiego stanowiska sądu są przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U.
z 2015 r., poz. 139 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę", które nie przewidują w postępowaniu dotyczącym zezwolenia udziału, innych niż wnioskodawca, osób. Zezwolenie na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków może otrzymać pomiot, który posiada środki techniczne odpowiednie do zakresu działalności (art. 16 ust. 2 pkt 3). Należy więc podkreślić, że wymóg ten dotyczy jedynie posiadania środków technicznych. Kwestie związane z tym posiadaniem rozwiązane mogą być poprzez zastosowanie przepisów prawa cywilnego i zawarcie stosownych umów bądź też zastosowanie przepisów o bezumownym korzystaniu. Przepisy ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę nie regulują tych kwestii, nie przewidują obowiązku uzyskania zgody właściciela sieci, nie określają obowiązku zawarcia umowy dzierżawy. Jak wynika z akt sprawy, Przedsiębiorstwo nadal prowadzi na terenie Gminy N. działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków i żaden inny podmiot nie wkracza w jej prawo własności. Wydane zezwolenie nie ogranicza prawa własności Przedsiębiorstwa.
Przedsiębiorstwo upatruje także swojego interesu prawnego w zasadzie swobody działalności gospodarczej (art.20 i 22 Konstytucji RP), którą narusza wydane zezwolenie na tą samą działalność innemu podmiotowi z naruszeniem prawa.