Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 października 2020 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia części pożyczki ze środków Funduszu Pracy oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] października 2019 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 4a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 2003 r., Nr 58, poz. 514) w związku z art. 139 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1482), po rozpoznaniu wniosku z dnia 4 września 2018 r., uzupełnionego w dniu 12 czerwca 2019 r., Starosta [...] odmówił B. P. (dalej: "Skarżąca", "Strona") umorzenia części pożyczki udzielonej zgodnie z umową z dnia 12 listopada 2003 r., nr [...] na zorganizowanie dodatkowych 5 miejsc pracy dla osób bezrobotnych w wysokości [...] zł, w tym [...] zł należność główna, [...] zł odsetki umowne naliczone do dnia 30 września 2019 r. oraz [...] zł koszty sądowe i komornicze.
Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ I instancji podał, że Strona otrzymała na podstawie umowy z dnia 12 listopada 2003 r. pożyczkę z Funduszu Pracy w kwocie [...]złotych na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy dla osób bezrobotnych. Zabezpieczeniem spłaty udzielonej pożyczki wraz z odsetkami stanowiło ustanowienie hipoteki na nieruchomości zabudowanej w S. przy ul. [...], (należącej do J. P., obecnie S. oraz poddanie się rygorowi egzekucyjnemu do tej nieruchomości z art. 777 § 1 pkt 4 i 5 K.p.c. przez ustanawiającego hipotekę oraz weksel in blanco.
W związku z niedotrzymaniem warunków umowy i zaprzestaniem spłacania rat pożyczki umowa pożyczki została w dniu 16 grudnia 2005 r. wypowiedziana.
Dnia 4 września 2018 r. Skarżąca zwróciła się do organu I instancji z wnioskiem o umorzenie pozostałej do spłaty kwoty pożyczki, powołując się na swoją, trudną sytuację materialną i zdrowotną. Poinformowała, że z powodu zmniejszonego wpływu zamówień towaru musiała zlikwidować prowadzoną działalność. Podkreśliła, że aktualnie nie posiada takich dochodów, aby regulować należności. Wraz z mężem utrzymują się z emerytur, są osobami schorowanymi, posiadają orzeczenie o niepełnosprawności, nie są w stanie podjąć dodatkowego zatrudnienia. Znaczna część ich budżetu wydatkowana jest na lekarstwa.
W nawiązaniu do złożonego wniosku, organ pismem z dnia 23 maja 2019 r. poinformował Stronę o konieczności uzupełnienia dokumentów potwierdzających jej sytuację majątkową. W odpowiedzi Skarżąca oświadczyła, że nie posiada żadnych nieruchomości, ruchomości ani oszczędności. Wraz z mężem utrzymuje się z otrzymywanych emerytur.
W dalszej części uzasadnienia Starosta przytoczył przepis art. 18 ust. 4a ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu regulujący kwestię umorzenia w całości lub części pożyczki oraz odniósł się do każdej z powołanych przesłanek wymienionych w tym przepisie, a następnie stwierdził brak podstaw do umorzenia dochodzonych przez organ należności.
Kwestionując wskazaną decyzję Strona wniosła od niej odwołanie. Wyjaśniła, że zabezpieczeniem pożyczki była ustanowiona na nieruchomości hipoteka, lecz w związku z brakiem ofert postępowanie egzekucyjne zostało umorzone, a ona sama nie posiada takich dochodów, które umożliwiłyby spłatę powstałej zaległości.