Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 października 2010 r. sprawy ze skargi P. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie dodatku mieszkaniowego oddala skargę
Działający z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] Inspektor Wydziału Zdrowia i Polityki Społecznej, decyzją z dnia [...],nr [...], przyznał P.J. dodatek mieszkaniowy w wysokości [...] zł miesięcznie, na okres sześciu miesięcy, tj. [...].
Wnioskiem z dnia [...] P.J. zwrócił się do organu I instancji o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa oraz o wznowienie postępowania (wniosek w tym zakresie objęty został odrębnym postępowaniem) w związku z pojawieniem się nowych dowodów, tj. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. akt I OPS 8/09. Zdaniem strony od jego dochodu należało odliczyć alimenty i dodatek pielęgnacyjny. Na poparcie swojego stanowiska powołał się na treść wskazanej wyżej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] nr [...], działając na podstawie art. 157 § 1 oraz art. 156 § 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734), odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji organu I instancji z dnia [...], nr [...].
Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa.
Organ powołał się między innymi na treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt V SA 2998/99, w którym Sąd podkreślił, iż rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Cechą rażącego naruszenia prawa jest również to, że treść decyzji pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią zastosowanego w niej przepisu. Nie chodzi przy tym o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny.
Zdaniem Kolegium, istotne znaczenie przy określeniu, czy zachodzi rażące naruszenie prawa ma szczególnie duży ciężar gatunkowy stwierdzonego naruszenia oraz oczywista sprzeczność treści decyzji z przepisami prawa i zasadami państwa prawnego.
Kolegium podało dalej, że przy wyliczeniu należnego P.J. dodatku mieszkaniowego organ I instancji doliczył do dochodu dodatek pielęgnacyjny i nie odliczył alimentów płaconych na dziecko.
Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych za dochód uważa się wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do dochodu nie wlicza się świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, dodatków dla sierot zupełnych, jednorazowych zapomóg z tytułu urodzenia dziecka, pomocy w zakresie dożywiania, zasiłków pielęgnacyjnych, zasiłków okresowych z pomocy społecznej, jednorazowych świadczeń pieniężnych i świadczeń w naturze z pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego oraz zapomogi pieniężnej, o której mowa w przepisach o zapomodze pieniężnej dla niektórych emerytów, rencistów i osób pobierających świadczenie przedemerytalne albo zasiłek przedemerytalny w [...] r.