I. oddalenie skargi, II. przyznanie od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata Kazimierza Maszało kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) obejmującą kwotę należnego podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.),, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lutego 2009 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. oddala skargę, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. na rzecz adwokata K. M. kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) obejmującą kwotę należnego podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Dnia [...] r. M. C. złożył wniosek o przyznanie mu dodatku mieszkaniowego. Decyzją z dnia [...] r., wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta przez Koordynatora Zespołu ds. dodatków mieszkaniowych w Ośrodku Pomocy Rodzinie, przyznano mu dodatek mieszkaniowy na okres [...] miesięcy, tj. od dnia [...] r. do dnia [...] r., w kwocie [...] zł miesięcznie.
Od decyzji tej M. C. odwołał się wskazując, że z załącznika do decyzji wynika, że organ przyjął kwotę [...] zł jako miesięczne wydatki wnioskodawcy za lokal. W potwierdzonym i przyjętym wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego kwota ta wynosiła natomiast [...] zł. W piśmie z dnia [...] r., które wpłynęło do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, odwołujący dodatkowo wyjaśnił, że wniosek złożył dnia [...] r. ze względu na konieczność wyjazdu. Wskazał również, że Ośrodek Pomocy Rodzinie "skorygował samodzielnie czynsz".
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu SKO stwierdziło, że kwota dodatku mieszkaniowego została wyliczona w sposób prawidłowy. Odnosząc się do zarzutu zawartego w odwołaniu wskazało, że do wyliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się wydatki za ostatni miesiąc, to jest za miesiąc, w którym składany jest wniosek. Organ I instancji zatem prawidłowo, działając na podstawie art. 7 i 77 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), uzupełnił materiał dowodowy i ustalił wydatki z ostatniego miesiąca.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego M. C. stwierdził, że to nie strona składająca wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego określa wydatki. Jego zdaniem, wydatki na lokal zostały ustalone błędnie. Skarżący wskazał, że zasadą jest stosowanie rozwiązań korzystniejszych w ramach prawa. Stwierdził również, że gdyby organ I instancji zwlekał z wydaniem decyzji w jego sprawie, to doprowadziłoby to dalszego "uszczuplania" dodatku mieszkaniowego.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi. SKO wskazało, że M. C. wypełnił wniosek o przyznanie mu dodatku mieszkaniowego w [...] r. Dane w nim zawarte, w tym kwotę wydatków na mieszkanie, potwierdził zarządca domu. Wniosek został jednak złożony w [...] r. Należało zatem zdaniem SKO przyjąć wymiar czynszu z miesiąca [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na wstępie należy wyjaśnić, że dodatek mieszkaniowy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych z dnia 21 czerwca 2001 r. (Dz. U. Nr 71, poz. 734, ze zm.) przysługuje osobom, o których mowa w art. 2 ust. 1, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie
3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego nie przekracza 175% kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 125% tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym, obowiązującej w dniu złożenia wniosku. Wysokość tego dodatku, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych stanowi różnicę między wydatkami, o których mowa w ust. 3-6, przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości 12% dochodów gospodarstwa domowego w gospodarstwie dwuosobowym (jak w przypadku skarżącego). Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 10 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, jego wysokość łącznie z ryczałtem na zakup opału, nie może przekraczać 70 % wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70 % faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni.