Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.),, Sędzia NSA Stefan Kłosowski, , po rozpoznaniu w trybie uroszczonym w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi Spółki A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] Prezydent Miasta S. odmówił "U. " Spółce z o.o. w S. wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu handlowo-usługowego U2 na parterze w budynku położonym przy ul. [...] w S..
Uzasadniając swoje stanowisko organ I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia [...] r. nałożono na Spółkę obowiązek uzupełnienia jej wniosku o wydanie zaświadczenia o samodzielności przedmiotowego lokalu do dnia 7 sierpnia 2017 r. o wykazanie, że budowa została zakończona zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane poprzez dostarczenie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Powyższy wymóg wynika z obowiązku nałożonego w pkt 1 decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] r., znak: [...] obejmującej budynek przy ul. [...]. W zasobach archiwalnych wydziału odnaleziono jedynie pozwolenie na użytkowanie części mieszkalnej budynku przy ul. [...], obejmującej dwa mieszkania na II piętrze i dwa mieszkania na III piętrze, z wyłączeniem części usługowej na parterze i na I piętrze. Spółka nie uzupełniła braków, tym samym nie wywiązała się z nałożonego na nią obowiązku. Końcowo organ I instancji podniósł, że linia orzecznicza sądów administracyjnych w zakresie potrzeby dołączania do wniosku o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu dokumentów potwierdzających zakończenie procesu budowy została potwierdzona przez ustawodawcę w zmienionej ustawie o własności lokali obowiązującej od dnia
11 września 2017 r.
"U. “ Spółka z o.o. w S. wniosła zażalenie na ww. postanowienie organu I instancji, zarzucając mu naruszenie art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali poprzez błędną wykładnię przejawiającą się w uznaniu, że warunkiem uzyskania zaświadczenia o samodzielności lokalu jest legitymowanie się pozwoleniem na użytkowanie budynku zgodnie z wymogiem wynikającym z pozwolenia na budowę, podczas gdy jedyną normatywną przesłanką warunkującą wydanie przedmiotowego zaświadczenia, w chwili wszczęcia postępowania, było wydzielenie danego lokalu trwałymi ścianami w obrębie budynku.
Żaląca zarzuciła także naruszenie art. 7 k.p.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy przejawiające się w ograniczeniu się przez organ do wezwania strony do uzupełnienia wniosku o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu w zakresie pozwolenia na użytkowanie budynku, podczas gdy ustalenie rzeczywistego i aktualnego stanu faktycznego i prawnego lokalu było możliwe przy użyciu innych źródeł dowodowych, tj. przedłożoną inwentaryzację architektoniczną przedmiotowego lokalu. Nadto zarzuciła naruszenie art. 77 ust. 1 w zw. z art. 124 zw. z art. 7 k.p.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez nieodniesienie się w uzasadnieniu postanowienia do dostarczonych dowodów, tj. dokumentu inwentaryzacji architektonicznej lokalu oraz stanowiska, okoliczności i argumentów podniesionych w piśmie z dnia 7 sierpnia 2017 r., a także sprzeczność ustaleń organu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przejawiającą się w uznaniu, że na podstawie dostarczonych przez stronę dowodów brak jest podstaw do ustalenia, że przedmiotowy lokal służy zaspokajaniu potrzeb zgodnie z jego przeznaczeniem, podczas gdy z inwentaryzacji architektonicznej lokalu wynika wprost jaki jest aktualny stan techniczny budynku.