Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.),, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 czerwca 2011r. sprawy ze skargi R. C. na rozporządzenie Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustanowienia Planu ochrony dla Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa" oddala skargę
Wojewoda [...], działając na podstawie art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880), wydał w dniu 22 sierpnia 2006 r. rozporządzenie Nr 113/2006 w sprawie ustanowienia Planu ochrony dla Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa" (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2006 r., Nr 95, poz. 1777), zwane dalej rozporządzeniem. Plan ochrony dla Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa" został szczegółowo unormowany w załączniku nr 1 do powyższego rozporządzenia, natomiast obszary działań ochronnych zaznaczono na mapie stanowiącej załącznik nr 2 do powyższego rozporządzenia.
R.C. pismem z dnia [...] r., (które zostało tego samego dnia złożone w Urzędzie Marszałkowskim w [...]), skierowanym do Sejmiku Województwa [...], wezwał organ do uchylenia niezgodnych z ustawą przepisów zawartych w powyższym rozporządzeniu, wskazując, iż zapisy ww. aktu prawa miejscowego naruszają jego interes prawny.
Skarżący zarzucił, że w rozporządzeniu - wbrew unormowaniom wynikającym z ustawy o ochronie przyrody - umieszczono przepisy wskazujące, iż ustalenia planu ochrony dotyczą także decyzji administracyjnych. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie wyjaśnił, że w art. 20 ust. 4 ustawy o ochronie przyrody podano elementy, jakie powinien zawierać plan ochrony dla parku krajobrazowego. W pkt 7 ww. przepisu, dokładnie sprecyzowano, że zawarte w planie ochrony ustalenia powinny dotyczyć aktów planistycznych. Według skarżącego, ani w powołanym przepisie ustaw, ani w żadnym innym, nie ma zapisu, że ustalenia planu mogą odnosić się także do decyzji administracyjnych. Oznacza to, że zawarty w powyższej ustawie zamknięty katalog elementów, jakie zawierać mają plany ochrony powoduje, że organ ustalając plan nie może - tak jak to ma miejsce w przypadku rozporządzenia Wojewody [...] - wykraczać poza ustalone ramy.
Skarżący zarzucił także, że w treści rozporządzenia wprowadzono zakazy i ograniczenia, których nie przewiduje ustawa o ochronie przyrody. Ustawodawca w ustawie określił bowiem sztywny katalog zakazów, jakie mogą być wprowadzane na terenie parku krajobrazowego, wskazując "górną granicę" tego, czego na terenie parku krajobrazowego można zakazać. Nie przewidział natomiast wprowadzania dodatkowych ograniczeń w rozporządzeniu o utworzeniu parku krajobrazowego, ani możliwości wprowadzania żadnych zakazów w planie ochrony dla parku krajobrazowego. Wobec tego Wojewoda [...] wprowadzając ograniczenia w rozporządzeniu niezgodnie z upoważnieniem ustawowym naruszył przepisy prawa materialnego tj. art. 16 ust. 3 oraz art. 17 ust. 1 ustawy o ochronie środowiska.
Ponadto skarżący zarzucił również, że powyższe rozporządzenie narusza zasady techniki prawodawczej skodyfikowane w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100 poz. 908), a w szczególności § 115 oraz § 116, zgodnie z którymi w akcie prawa miejscowego umieszcza się tylko przepisy przekazane do uregulowania w upoważnieniu ustawowym.