Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie wykładnia językowa spornego przepisu nie budzi wątpliwości co do jego jednoznaczności. Skoro przepis wskazuje na ustalone prawo do emerytury, to odwoływanie się przez Pocztę Polską do emerytury pobieranej nie znajduje oparcia w jego treści. Nie ulega też wątpliwości, że skarżąca nie ma ustalonego prawa do takiego świadczenia (ani emerytury ani renty), którego wysokość przekraczałaby połowę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym, ogłaszanego przez Prezesa GUS.
Przyjęcie wskazanych powyżej poglądów prowadzi w okolicznościach rozpoznawanej sprawy do stwierdzenia - w oparciu o przepis art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - bezskuteczności zaskarżonej czynności, co znalazło swe odzwierciedlenie w punkcie I wyroku.
Skoro żądanie skarżącej dotyczy uprawnienia wynikającego z przepisów prawa, to podmiot, którego uprawnień dotyczy akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ma prawo żądać aby sąd orzekł o jego istnieniu lub nieistnieniu (art. 146 § 2 cytowanej ustawy). Ponieważ uprawnienie skarżącej do zwolnienia z opłat abonamentowych ma charakter bezpośredni, a nie podlegało ono konkretyzacji w formie indywidualnego aktu prawnego, zachodziła potrzeba uznania go w treści niniejszego orzeczenia. Ponieważ Poczta Polska S. A. zakwestionowała uprawnienie skarżącej do zwolnienia z opłat abonamentowych za okres od kwietnia 2010 r. do lipca 2011 r. zatem należało uznać uprawnienia M. R. do powyższego zwolnienia za ten właśnie okres.
O kosztach postępowania określonych w pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.