Rzeczoznawca przyjął bowiem wartości dla działki dużej o powierzchni przekraczającej 20000 m2, ustalając następnie wzrost wartości proporcjonalnie do wielkości danej działki.
Taki sposób ustalenia wartości działki, spowodowanego zmianą planu, uznać należy za prawidłowy, oddający wiernie rzeczywisty wzrost jej wartości spowodowany wyłącznie zmianą przeznaczenia nieruchomości w planie.
Wbrew stanowisku skarżącego taki sposób ustalenia wzrostu wartości nie obejmuje wzrostu wartości spowodowanego podziałem nieruchomości.
Trafne jest też stanowisko organów obu instancji, iż przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dotyczące zasad ustalania opłat planistycznych, nie zawierają regulacji umożliwiającej organom orzekającym w sprawie odliczania nakładów wymienionych w skardze tj. nakładów na sporządzenie projektu studium i projektu zmiany planu miejscowego, kosztów podziałów geodezyjnych czy wydzielenia dróg wewnętrznych. Zgodnie z ustawą koszty sporządzenia studium i planu miejscowego obciążają budżet gminy. Jak podnosi skarżący, w niniejszej sprawie koszty te poniósł właściciel nieruchomości, której dotyczyła zmiana planu. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera uregulowań dotyczących wzajemnych rozliczeń w takiej sytuacji, a poniesienie przez stronę kosztów sporządzenia tych dokumentów nie ma wpływu na ustalenie opłaty planistycznej, nie może być także brane pod uwagę przy ocenie legalności zaskarżonej decyzji.
Także zarzut, iż opłata planistyczna nie została ustalona bezzwłocznie po dostarczeniu Wójtowi wypisu z aktu notarialnego dotyczącego zbycia nieruchomości, nie może prowadzić do uchylenia zaskarżonej decyzji, skoro opłata taka może być ustalona w okresie 5 lat od dnia w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące (art. 37 ust. 3 i 4 ustawy).
Zaskarżoną decyzje wydano na podstawie art. 36 ust 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zgodnie z którym, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego lub jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa te nieruchomość, wójt, burmistrz lub prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie.
W rozpoznawanej sprawie przesłanki te zostały spełnione.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę oddalił.