Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty za przejazd po drogach krajowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Sędziowie: Asesor WSA Joanna Wojciechowska /spr./ Asesor WSA Arkadiusz Windak Protokolant Aneta Kukla po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi W. i R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za nieuiszczenie opłaty za przejazd po drogach krajowych p o s t a n a w i a: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić od Dyrektora Izby Celnej w na rzecz skarżących W. i R, K. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...]r., nr [...] na podstawie art. 93 ust. 1, art. 92 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym / Dz. U. z 2004r., Nr 204, poz. 2088 z późn. zm./ nałożył na W. K. kary pieniężne w wysokości [...] zł z tytułu wykonywania przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zezwolenia oraz w wysokości [...] zł z tytułu wykonywania transportu drogowego bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że w dniu [...]r. na odcinku drogi krajowej nr [...] w miejscowości [...] funkcjonariusze Grupy Mobilnej Wydziału Zwalczania Przestępczości przeprowadzili kontrolę pojazdu ciężarowego marki [...], którym kierował W. K. Kierowca, podczas wykonywania przewozu na potrzeby własne, nie posiadał karty opłaty drogowej oraz zaświadczenia na wykonywanie przewozu na potrzeby własne.

W. K. złożył odwołanie od powyższej decyzji i wskazał, że jest ona dla niego krzywdząca. Podał, że jest rolnikiem, posiada gospodarstwo rolne i podlega ubezpieczeniu w KRUS. Według niego art. 42 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym nie dotyczy rolników, bowiem nie są oni przedsiębiorcami.

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...]r., nr [...] na podstawie art. 138 §1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego / Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm./, art.33 ust.2 pkt 2, art. 42, art. 42a, art. 87 ust. 1 i ust. 2, art. 92 ust. 1 i ust.4 ustawy z 6 września 2001r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004r., Nr 204 poz. 2088 ze zm.), po rozpoznaniu odwołania W. K. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...]r., nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej orzeczenia kary pieniężnej w wysokości [...] zł z tytułu wykonywania przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia, a w pozostałej części utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Zdaniem organu odwoławczego jakkolwiek w świetle art.3 ustawy z 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173 poz.1807) przepisów tej ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie, w zakresie m.in. upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, to z mocy art. 3 ust.2 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym w odniesieniu do przewozów dokonywanych przez podmioty niebędące przedsiębiorcami, m.in. przez rolników, należy stosować przepisy tej ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu drogowego. A zatem, art. 42 ustawy o transporcie drogowym miał w sprawie zastosowanie, co potwierdza art. 42a, zgodnie z którym art. 42 nie stosuje się do podmiotów niebędących przedsiębiorcami, a zaliczonych do sektora finansów publicznych. Ustawa z 26 listopada 1998r. o finansach publicznych nie zalicza rolników do podmiotów sektora publicznego.

Zdaniem Dyrektora Izby Celnej, podmiot niebędący przedsiębiorcą , w tym rolnik wykonujący niezarobkowy przewóz drogowy/ przewóz drogowy wykonywany na potrzeby własne/na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązany jest do uiszczenia opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drodze krajowej, niezależnie od długości przejechanego odcinka drogi Zgodnie z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o transporcie drogowym, podczas przewozu drogowego wykonywanego na potrzeby własne, kierowca pojazdu samochodowego, jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli m.in. kartę opłaty drogowej. Art. 92 ust. 1 w/w ustawy stanowi, że kto wykonuje transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne, naruszając obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 zł do 15.000zł, zaś ust. 4 tego artykułu stwierdza, iż wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1 oraz wysokość kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik do ustawy. Na mocy pkt 1.4.1 powyższego załącznika wykonywanie transportu drogowego bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych podlega karze pieniężnej w wysokości 3.000zł.

Strona 1/2