Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II Sz na rozprawie w dniu 10 października 2007 r. sprawy ze skargi H. G. na decyzję Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S po rozpoznaniu w dniu [...] sprawy ze skargi H G na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w S z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchylił zaskarżoną decyzję oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie ulega wykonaniu. W uzasadnieniu wyroku (sygn. akt [...]) Sąd podniósł, iż skargę należy uznać za zasadną, ponieważ z treści zaskarżonej decyzji i prezentowanego przez organy sanitarne stanowiska, opartego na stanowisku jednostek orzeczniczych, właściwych do rozpoznania chorób zawodowych wynika, iż przyczyną uznania o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej był zbyt niski, bo nie przekraczający 30 dB ubytek słuchu w uchu lepiej słyszącym. Powołując się na dotychczasowe orzecznictwo sadów administracyjnych w uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż definicja prawna choroby zawodowej wynikająca z § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18.11.1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294. ze zm.) stanowi, iż za choroby zawodowe uważa się choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy. Wynika stąd, że definicja choroby zawodowej składa się z dwóch elementów, z których jeden jest formalnie wskazany w określonym wykazie, a drugi dotyczy istnienia związku przyczynowego objętej wykazem choroby z warunkami wykonywanej pracy. W pozycji 15 wykazu chorób zawodowych znajduje się: "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu". W takim określeniu zawarte zostało pewne ograniczenie chorób polegających na uszkodzeniu słuchu. Jest ono ściśle związane z występującym w środowisku pracy hałasem. Brak jest natomiast podstaw prawnych do tego, ażeby z pojęcia choroby zawodowej eliminować: uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu, ze względu na stopień uszkodzenia słuchu. Takiego ograniczenia omawianej choroby nie przewidują przepisy prawa materialnego. Przedmiotem oceny prawnej w rozważanej sprawie jest to, czy skarżący zachorował na chorobę zawodową. Poza zakresem tej sprawy pozostają natomiast wynikające z innych regulacji prawnych wymagania, które powinny zachodzić, ażeby pracownik dotknięty chorobą zawodową uzyskał określone świadczenia. Sąd podkreślił, iż istotne dla sprawy jest ustalenie czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy stwierdzonym u skarżącego uszkodzeniem słuchu, a warunkami pracy którą wykonywał, tzn. ustalenie występowania hałasu w środowisku pracy, gdyż występowanie tego czynnika, przynajmniej na niektórych stanowiskach, na których skarżący był zatrudniony, zostało w postępowaniu epidemiologicznym potwierdzone (zatrudnienie w charakterze tokarza w Stoczni S).