Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 maja 2017 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej Spółki A. kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. W dniu 10 października 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wszczęło z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy wydanej przez Wójta Gminy w dniu [...] ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie Farmy Wiatrowej o mocy do [...]MW, składającej się z [...] elektrowni wiatrowych z wewnętrznym głównym punktem odbioru (GPO), podziemną siecią elektroenergetyczną średniego napięcia oraz niezbędną infrastrukturą techniczną i drogową na działkach nr [...] obr. , gm. .
2. Decyzją z dnia [...], Kolegium stwierdziło nieważność w/w decyzji Wójta Gminy .
3. Farma Wiatrowa "" (dalej przywoływana jako: "Skarżąca"), wnioskiem z dnia 10 listopada 2016 r. zwróciła się do SKO o ponowne rozpatrzenie sprawy stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy .
Skarżąca we wniosku podniosła następujące zarzuty:
1) rażącą obrazę przepisów prawa materialnego, która miała istotny wpływ na treść wydanej decyzji tj. art.156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej przywoływana jako: "K.p.a."), polegającą na błędnym przyjęciu, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy na podstawie nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi rażące naruszenie prawa, wyczerpujące przesłankę nieważności art.156 § 1 pkt 2 K.p.a.;
2) rażącą obrazę przepisów prawa materialnego, która miała istotny wpływ na treść wydanej decyzji, tj. art. 72 ust. 1 i 3 z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, (t.j. Dz.U. z 2016 poz. 353, dalej przywoływana jako: "u.i.o.ś."), polegającą na błędnym przyjęciu, iż decyzja o warunkach zabudowy może być wydana jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
W uzasadnieniu Skarżąca przywołała wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2016 r. (sygn. akt II OSK 2445/14), zgodnie z którym nieuprawniony jest pogląd, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy możliwe jest jedynie w oparciu o ostateczną decyzję środowiskową. W dalszej argumentacji Skarżąca podniosła, iż oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności między treścią rozstrzygnięcia a przepisem prawa, stanowiącym jego podstawę prawną, a skutki gospodarcze i społeczne, które wywołuje decyzja rażąco naruszająca prawo, to niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności. W ocenie Spółki, w niniejszej sprawie nie wystąpiła żadna z trzech przesłanek rażącego naruszenia prawa: oczywistość naruszenia prawa (1); charakter przepisu, który został naruszony (2); skutki ekonomiczne i gospodarcze, które decyzja wywołuje (3), zaś Kolegium w sposób sprzeczny z utrwaloną linią orzeczniczą NSA przyjęło, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy na podstawie nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stanowi rażące naruszenie prawa. Konsekwencją rażących uchybień Kolegium było wydanie wadliwej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji Wójta Gminy , co skutkuje naruszeniem chronionego prawem interesu wnioskującej Spółki.