Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi A. S. i P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ś. z dnia [...] Nr [...], II. umarza postępowanie administracyjne w sprawie, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżących A. S. i P. S. solidarnie kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Decyzją z dnia [...], Wójt Gminy ustalił - wobec A. S. i P. S. (dalej przywoływani jako: "Skarżący"), opłatę adiacencką w wysokości [..] zł. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, stanowiącej współwłasność stron (działka nr [..], położona w obrębie ewidencyjnym ), w związku z wykonaną budową drogi w miejscowości. Organ uznał, że na skutek zrealizowania tej inwestycji wzrosła wartość nieruchomości).
2. Skarżący wnieśli odwołanie, zarzucając naruszenie przez Organ I instancji art. 145 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm., dalej przywoływana jako: "u.g.n."), przez doręczenie skarżonej decyzji po upływie trzyletniego terminu na ustalenie opłaty, o którym mowa w tym przepisie. Podnieśli także, że przeprowadzona inwestycja, w świetle art. 18 ustawy o drogach publicznych miała charakter przebudowy, a zatem nie zawiera się w art. 145 u.g.n., który daje możliwość ustalenia opłaty jedynie w odniesieniu do drogi wybudowanej.
3. Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy
W ocenie Organu znajdujące się w aktach sprawy dokumenty, przede wszystkim zaś operat szacunkowy sporządzony przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego, stanowiący podstawę wymierzenia opłaty adiacenckiej, jednoznacznie wskazują na to, że nastąpiło zwiększenie wartości przedmiotowej nieruchomości na skutek wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej w postaci drogi w miejscowości .
Organ stanął zatem na stanowisku, że opłata adiacencka ustalona wobec Skarżących, wymierzona została w sposób prawidłowy, w szczególności w zgodzie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przepisami ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego jak również przepisami uchwały nr IV/23/11 Rady Gminy w z dnia 27 stycznia 2011 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej (Dz. Urz. Woj. nr 25, poz. 407)
4. Niezadowoleni z treści rozstrzygnięcia Skarżący wywiedli skargę do WSA , zarzucając:
1). naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 143 ust. 2 i art. 144 ust. 1 u.g.n. w zw. z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i ustalenie opłaty adiacenckiej wobec Skarżących w sytuacji, gdy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia jedynie z przebudową drogi, nie zaś jak błędnie wskazał Organ administracji z budową drogi;
2). naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż podniesienie parametrów technicznych uprzednio istniejącej drogi powiatowej należy uznać jako jej budowę, nie zaś przebudowę;