Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Płotach w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Bądkowo"
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi A. C. i B. C. na uchwałę Rady Miejskiej w Płotach z dnia 31 sierpnia 2018 r. nr XLVII/313/2018 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Bądkowo" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie: - § 7 pkt 3, - § 12 pkt 3 lit. a) w części dotyczącej zapisu: "oraz zakaz lokalizacji budynków mieszkalnych, w tym w zabudowie zagrodowej", - § 32 pkt 2 lit. a) w części dotyczącej zapisu: "bez prawa zabudowy w tym z zakazem lokalizacji altan lub wiat", - § 33 pkt 2 lit. a) w części dotyczącej zapisu: "bez prawa zabudowy w tym z zakazem lokalizacji altan lub wiat", II. w pozostałej części skargę oddala, III. zasądza od Gminy P. na rzecz skarżących A. C. kwotę [...] ([...]) złotych oraz na rzecz B. C. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/14

A. C., B. C., D. C., reprezentowani przez adw. M. Ł., powołując się art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "P.p.s.a."), wnieśli o stwierdzenie nieważności - w całości Uchwały nr [...] Rady Miejskiej w P. z dnia [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ". zarzucając skarżonemu aktowi prawa miejscowego następujące naruszenia prawa :

1) art. 3 ust. 1, art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej "ustawy o p.z.p."), § 4 pkt 3 lit. a i b rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 sierpnia 2003 r. (dalej "rozporządzenie z dnia 26 sierpnia 2003 r.") oraz art. 31 ust. 3 i art. 22 Konstytucji RP, poprzez ustanowienie na mocy § 4 ust. 1 zaskarżonej uchwały, generalnego zakazu "prowadzenia i lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze i potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, określonych w przepisach odrębnych, z wyłączeniem lokalizacji inwestycji celu publicznego", obejmującego zasięgiem cały obszar objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, stanowiącego - zdaniem skarżących - nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w prawo własności skarżących, naruszenie swobody działalności gospodarczej oraz nadużycie władztwa planistycznego,

2) art. 3 ust. 1, art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7, art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy o p.z.p. oraz art. 31 ust. 3 i art. 22 Konstytucji RP, poprzez ustanowienie na mocy § 7 pkt 3 zaskarżonej uchwały, generalnego zakazu "prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt gospodarskich lub lokalizacji obiektów do tego służących", obejmującego zasięgiem cały obszar objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, stanowiącego nieuzasadnioną i sprzeczną z zasadą proporcjonalności ingerencję w prawo własności skarżących, naruszenie swobody działalności gospodarczej skarżących, prowadzących obecnie tego rodzaju produkcję na obszarze objętym zakazem oraz podejmujących starania w celu dalszego jej rozwoju, pomimo niewykazania przez organ planistyczny zasadności ograniczenia, tak co do jego istoty, jak i co do zakresu, a także wbrew aktualnemu, stricte rolniczemu charakterowi wsi B.,

3) art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7, art. 6 ust. 1 i 2, art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy o p.z.p. oraz art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez ustanowienie na mocy przepisów:

- § 12 pkt 3 (teren oznaczony w planie "[...]"), - zakazu "lokalizacji nowych obiektów do prowadzenia chowu lub hodowli zwierząt gospodarskich" (§12 pkt 3 lit. a) oraz zakazu "rozbudowy lub nadbudowy istniejących obiektów do chowu lub hodowli zwierząt" (§12 pkt 3 lit. i),

- § 32 pkt 2 lit. a (teren oznaczony w planie "[...]"), - zakazu zabudowy, przez uznanie za "teren rolniczy bez prawa zabudowy, w tym z zakazem lokalizacji altan lub wiat",

- § 33 pkt 2 lit. a (teren oznaczony w planie "[...]"), - zakazu zabudowy, przez uznanie za "teren rolniczy bez prawa zabudowy, w tym z zakazem lokalizacji altan lub wiat", co stanowi nieproporcjonalne ograniczenie prawa własności skarżących, godzące bezpośrednio w ich interesy, mimo niewykazania przez organ planistyczny zasadności tak restrykcyjnych ustaleń, które pozostają w sprzeczności do istniejącego zagospodarowania i sposobu wykorzystywania tychże terenów, na których prowadzona jest działalność rolnicza w zakresie produkcji zwierzęcej (chowu kur), oraz stanowią nieuprawnioną ingerencję w swobodę prowadzenia działalności rolniczej, której podstawową gałęzią jest właśnie zakazana produkcja zwierzęca,

Strona 1/14