Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski,, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 września 2011 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. oddala skargę, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata M. K. kwotę [...] ([...]) złotych, obejmującą należny podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone skarżącej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, w wyroku z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 204/09 rozpatrując skargę K.K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...].
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podniósł, że organy obu instancji, zarówno prowadząc postępowanie, jak i wydając decyzje stosowały przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłoszenia podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.1115), wydanego na podstawie art. 237 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, uznanego przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 19 czerwca 2008 r. sygn. P 23/07 za niezgodny z Konstytucją. Sąd wskazał, że sprawa dotycząca orzekania o istnieniu u K.K. choroby zawodowej powinna zostać rozpoznana na podstawie przepisów, które zostaną uchwalone w zgodzie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia[...], na podstawie art. 104 § 1 i § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. 2006 r. Nr 122, poz. 851, ze zm.) orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u K.K. choroby zawodowej [...] wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).
W uzasadnieniu decyzji organ sanitarny wyjaśnił, iż zgodnie z przepisami art. 2351 Kodeksu Pracy oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych kluczowe dla rozpoznania choroby zawodowej jest wystąpienie objawów chorobowych i narażenia zawodowego. K.K. była przebadana w jednostce orzeczniczej I stopnia, lecz w czasie badań nie stwierdzono u niej objawów skórnych w kierunku choroby zawodowej[...], natomiast rozpoznano uogólnione kontaktowe zapalenie[...]. Jednostka orzecznicza [...] stopnia biorąc pod uwagę dynamikę objawów chorobowych, tj. datę pierwszych udokumentowanych informacji o schorzeniach [...] r. oraz fakt, iż od [...] r. K.K. prowadziła działalność gospodarczą związaną z handlem [...], a przede wszystkim uwzględniając wyniki badań specjalistycznych, uznała w orzeczeniu lekarskim nr [...]brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Dodatkowo jednostka orzecznicza [...] stopnia w pismach wyjaśniających poinformowała, iż klinicznie nie neguje choroby[...], ale brak jest potwierdzonego związku pomiędzy objawami chorobowymi a narażeniem zawodowym. Pacjentka wniosła o ponowne przeprowadzenia badania, jednakże pomimo dwukrotnego wyznaczenia terminu, nie stawiła się do jednostki orzeczniczej [...] stopnia tj. Instytutu Medycyny Pracy w [...].