Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi Ł. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. nr [...], II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adw. N. M. kwotę [...] ([...]) złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu.
Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta S. uznał, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone za okres od [...] r. do [...] r. w łącznej kwocie [...] zł za świadczenia nienależnie pobrane i orzekł o obowiązku zwrotu tej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi przez Ł.U.
Wnioskiem z dnia [...] r. Ł. U. zwrócił się do Prezydenta Miasta S. o umorzenie powyższego świadczenia.
Decyzją z dnia [...] r. organ odmówił umorzenia tej należności, natomiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. wskutek rozpatrzenia odwołania utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Wnioskiem z dnia [...] r. A. U. działająca w imieniu syna Ł. U. wniosła o rozłożenie należności z tytułu nienależnie pobranego świadczenia na raty po [...] zł miesięcznie oraz umorzenie kwoty [...] zł będącą skapitalizowanymi odsetkami.
Decyzją z dnia [...] r. na podstawie art. 1 ust. 1, art. 12 ust. 1 i 2, art. 23 ust. 1, ust. 1a i ust. 5-8 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz. U. z 2016 poz. 169 z późn.zm.) zwanej dalej "ustawą", art. 104 i art. 162 § 1 pkt 2 K.p.a. Prezydent Miasta S. rozłożył płatność kwoty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego wysokości [...]zł wraz z kwotą ustawowych odsetek za opóźnienie w wysokości [...] zł, łącznie [...] zł 7 rat po [...] zł miesięcznie (od [...] r.), [...] rat po [...] zł miesięcznie ([...]), 1 rata w kwocie [...] zł (w miesiącu [...][ r.)
Z uzasadnienia decyzji wynika, że w dniu [...] r. przeprowadzono wywiad środowiskowy i ustalono, że Ł. U. prowadzi z matką A. U. wspólne gospodarstwo domowe. Wnioskodawca jest osobą bezrobotną, nie zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy. We [...] r. A. U. osiągnęła dochód w wysokości [...] zł, posiada prawo dodatku mieszkaniowego (w okresie od [...]. do [...]r.), nadto regularnie korzysta z pomocy Ośrodka Pomocy Społecznej. W tej sytuacji organ uznał, że wnioskodawca nie jest w stanie jednorazowo spłacić przedmiotowego zobowiązania. Analizując dokumenty organ stwierdził, że na chwilę obecną sytuacja rodziny jest trudna, niemniej jednak nie można przyjąć, że jest to sytuacja o charakterze trwałym i w przyszłości nie ulegnie korzystnym zmianom. Ł. U. jest osobą młodą, zdrową, która nie ma żadnych przeciwwskazań do podjęcia pracy.
Odwołanie od tej decyzji wniósł pełnomocnik A. U., która wskazała na bardzo trudną sytuację materialną jej i syna i podtrzymała zobowiązanie do spłaty należności w ratach po [...] zł oraz umorzenie odsetek w kwocie [...] zł.
Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., w zw. z art. 30 ust. 2 ustawy z 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (D.U. z 2016 r., poz. 169 ze zm.) utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Po przytoczeniu ustaleń faktycznych poczynionych przez organ I instancji oraz powołaniu się na przepis art. 30 ust. 2 wymienionej ustawy organ administracji zwrócił uwagą, iż sobą zobowiązaną do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń nie jest A. U., tylko jej syn Ł.. Kolegium wskazało za organem I instancji, że Ł. U. jest osobą młodą, zdrową, która nie ma żadnych przeciwwskazań do podjęcia pracy. Sytuacja materialna rodziny jest faktycznie obecnie trudna, nie mniej jednak nie na tyle, aby w sposób trwały uniemożliwiła mu podejmowanie w przyszłości działań zmierzających do poprawy tej sytuacji, a tym samym pozwalających na wywiązanie się z ciążącego na nim obowiązku zwrotu należności wypłaconych z funduszu alimentacyjnego. Z chwilą podjęcia pracy sytuacja Ł. U. może ulec zmianie i poprawie. Z tych też względów rozstrzygnięcie organu I instancji jest zasadne.