Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania za osobę bezrobotną oraz zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę.
Starosta S. decyzją z dnia 19 stycznia 2015 r., nr [...] uznał M.R. z dniem 5 stycznia 2015 r. za osobę bezrobotną i odmówił przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Decyzją z dnia 21 sierpnia 2015 r. Starosta S. działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. l ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r., poz. 149 ze zm.), po uprzednim wznowieniu postępowania postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2015 r., orzekł o uchyleniu własnej decyzji ostatecznej z dnia 19 stycznia 2015 r., nr [...] oraz o odmowie uznania M.R. z dniem 5 stycznia 2015 r. za osobę bezrobotną i o odmowie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że na podstawie raportu z usługi elektronicznej świadczonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na rzecz publicznych służb zatrudniania powziął informację, że w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. strona podlega ubezpieczeniu emerytalnemu w ZUS jak osoba sprawująca osobistą opiekę nad dzieckiem. Z uzyskanej informacji z ZUS wynika, ze ubezpieczeniu emerytalnemu strona podlega od 1 stycznia 2015 r. Zatem rejestrując się w Urzędzie Pracy w dniu 5 stycznia 2015 r. nie spełniała warunków określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do uznania za osobę bezrobotną, gdyż podlegała ubezpieczeniu emerytalnemu na podstawie odrębnych przepisów.
M.R. złożyła od tej decyzji odwołanie zarzucając jej naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. l ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poprzez jego błędną wykładnię oraz naruszenie art. 7 K.p.a. i art. 10 § 1 K.p.a. poprzez wydanie decyzji bez zapewnienia jej czynnego udziału w każdy stadium postępowania i bez umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów.
W wyniku rozpoznania sprawy na skutek wniesionego odwołania Wojewoda powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. l ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, decyzją z dnia 16 września 2015 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wojewoda przedstawił dotychczasowy przebieg zdarzeń w sprawie oraz treść art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. l ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i art. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Wojewoda zauważył, że poprzez podleganie ubezpieczeniom społecznym nie należy rozumieć podleganie wszystkim rodzajom ubezpieczeń na raz. Skoro odwołująca się podlega ubezpieczeniu emerytalnemu, to jest to ubezpieczenie społeczne z tytułu innych przepisów niż ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W związku z tym Starosta zobligowany był do wydania decyzji o odmowie uznania strony z dniem 5 stycznia 2015 r. za osobę bezrobotną i odmowie przyznania jej prawa do zasiłku.