Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Sztabu Wojskowego z dnia [...]. Nr [...] \w przedmiocie odroczenia zasadniczej służby wojskowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska ( spr.) Sędziowie: Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder Asesor WSA Arkadiusz Windak Protokolant Joanna Białas - Gołąb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2007r. sprawy ze skargi W. T. na decyzję Szefa Sztabu Wojskowego z dnia [...]. Nr [...] \w przedmiocie odroczenia zasadniczej służby wojskowej I. u c h y l a zaskarżoną decyzję, II. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie strona 1/3

Komendant [...] decyzją z dnia [...]. o Nr [...] odmówił poborowemu W. T. odroczenia zasadniczej służby wojskowej.

W uzasadnieniu organ powołał się na art. 39 ust. 3. ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz. U. Nr 241 z 2004r., poz. 2416 ze zm.) oraz ustalił, że w chwili wydawania decyzji W. T. nie korzystał z żadnej formy odroczenia, a wniosek z dnia [...]r. o odroczenie zasadniczej służby wojskowej, uzasadnił sprawami rodzinnymi [...].

Organ I instancji po przytoczeniu treści art. 39 ust. 3 ustawy o powszechnym obowiązku RP stwierdził, że uzasadnienie wniosku nie dało podstawy do udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej, bowiem zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy, żołnierzom zasadniczej służby wojskowej posiadającym na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny w czasie odbywania służby przysługuje, zasiłek w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego.

W odwołaniu od powyższej decyzji W.T. ponownie wniósł o odroczenie służby wojskowej i podkreślił, że z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej utrzymuje [...]. Skarżący zaznaczył, że wie o przysługującym mu zasiłku, który mógłby otrzymywać w okresie odbywania służby, jednakże jego kwota jest niewystarczająca na pokrycie Jego potrzeb (opłacenie mieszkania, utrzymanie trzech osób). W. T. zwrócił się o odroczenie odbycia służby wojskowej do czasu [...], przez [...], która musiałaby je przerwać z uwagi na to, że nie byłaby w stanie utrzymywać [...].

Szef Sztabu Wojskowego [...] rozpatrując odwołanie W. T. decyzją z dnia [...]r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 39 ust. 3 i art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony RP (Dz. U. Nr 241 z 2004r., poz. 2416 ze zm.) utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy przytoczył treść art. 39 ust. 3 ustawy z 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony RP, zgodnie z którym wojskowy komendant uzupełnień może ze względu na ważne sprawy osobiste poborowego udzielić odroczenia zasadniczej służby wojskowej. Jednocześnie organ wskazał na fakultatywny charakter odroczenia.

Zdaniem organu II instancji powody wskazane przez skarżącego w odwołaniu, czyli fakt, że jest jedynym żywicielem rodziny, którą utrzymuje z prowadzonej działalności gospodarczej, nie uzasadnia w świetle art. 39 odroczenia służby wojskowej. Organ argumentował swoje stanowisko przysługującym, żołnierzowi zasadniczej służby wojskowej, posiadającym na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny w czasie odbywania służby, zasiłkiem w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, który przysługuje na podstawie art. 128 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP.

Szef Sztabu Wojskowego [...] podkreślił ponadto , że skarżący nie dołączył do swojego odwołania dokumentów (kserokopii) świadczących o prowadzeniu działalności gospodarczej, a także zaświadczeniach o dochodach, które stanowią podstawę utrzymania [...].

Strona 1/3