Orzeczenia lekarzy uprawnionych do rozpoznawania chorób zawodowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, wymienionych w § 5 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych, są dowodami w sprawie w rozumieniu art. 75 § 1 w związku z art. 84 § 1 Kpa (wyrok NSA z dnia 15 marca 1994 r., SA/Wr 147/94, Prok. i Pr. 1995/2/53, wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2007 r. sygn.akt II OSK 1078/06 LEX 315089).
W niniejszej sprawie organy inspekcji sanitarnej ustaliły, że H. S., w okresie pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym, mogła być narażona na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia w związku ze sposobem wykonywania pracy.
Kryterium medyczne oznacza jednak konieczność stwierdzenia symptomów określonych i charakterystycznych dla choroby zawodowej. Stwierdzone u H. S. objawy, choć dla skarżącej dolegliwe i co najmniej utrudniające jej pracę zawodową, wykluczają ich zawodowe pochodzenie, ponieważ nie są ujęte w wykazie chorób zawodowych, co konsekwentnie potwierdziły w swych orzeczeniach jednostki medycyny pracy, w myśl przepisu § 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych, właściwe do rozpoznawania chorób zawodowych, tj. Poradnia Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy Centrum Leczenia i Profilaktyki w [...] oraz Instytut Medycyny Pracy w [...].
Choroba powstała nawet w wyniku wykonywania pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia, która nie jest ujęta w wykazie chorób zawodowych, nie daje podstaw do wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej.
Sąd administracyjny kontrolując pod względem zgodności z prawem decyzję państwowego inspektora sanitarnego, może zakwestionować ustalenia stanu faktycznego dokonane przez organ, co może prowadzić do zakwestionowania pod względem formalnym również orzeczenia lekarskiego, np. że zostało wydane w niewłaściwej formie, bez uzasadnienia lub przez nieuprawnionego lekarza, bądź uprawnionego lekarza lecz niezatrudnionego we wskazanej w rozporządzeniu w sprawie chorób zawodowych jednostce organizacyjnej, jednak nie może to dotyczyć merytorycznej treści orzeczenia lekarskiego.
Można również dopuścić zakwestionowanie orzeczeń lekarskich przez organ (inspektora sanitarnego) lub sąd administracyjny w przypadku, jeżeli w materiale dowodowym znajdują się orzeczenia lekarzy zatrudnionych w uprawnionych do rozpoznawania chorób zawodowych jednostkach organizacyjnych, które zawierają różne ustalenia (rozpoznania chorobowe). Jednak nawet w takiej sytuacji organ ani sąd administracyjny, nie są uprawnieni do weryfikacji treści merytorycznej orzeczeń lekarskich, co najwyżej organ może żądać wydania kolejnych orzeczeń przez inne uprawnione jednostki organizacyjne w celu ujednolicenia stanowisk.
Wydane w niniejszej sprawie orzeczenia lekarskie zawierają podobne diagnozy, a w toku postępowania administracyjnego organ odwoławczy przesłał do jednostki orzeczniczej I i II stopnia wszystkie zarzuty skarżącej, uzyskując dodatkowe wyjaśnienia, a także dodatkową konsultację lekarską.
Nadmienić także należy, że choć skarżąca tego nie zauważa, w dokumentacji lekarskiej przedłożonej przez Nią występują podobne rozpoznania jej schorzeń (np. k. [...] akt administracyjnych ).
Całkowicie bezpodstawne i gołosłowne są więc zarzuty skargi, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji, zostały oparte na orzeczeniach lekarskich, które to orzeczenia w przeważającej mierze zostały wydane na podstawie badań, przeprowadzonych w sposób nieprawidłowy oraz w wyniku "matactwa".
Dodać także trzeba, iż zgodnie z § 6 ust.1 rozporządzenia