Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Asesor WSA Kazimierz Maczewski, Protokolant Agata Banc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2006 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego I u c h y l a zaskarżoną decyzję, II stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III z a s ą d z a od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] na rzecz I. S. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją Nr [...] z dnia [...] r. Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] zarządził opróżnienie przez I.S. lokalu mieszkalnego położonego przy ul. [...] w [...], z jednoczesnym wskazaniem do zamieszkania lokalu mieszkalnego przy ul. [...] w [...].
Od niniejszej decyzji, I.S. wniosła odwołanie do Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z prośbą o jej uchylenie i umorzenie postępowania. Decyzją Nr [...] z dnia [...] r. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...], po rozpatrzeniu wniesionego odwołania, zaskarżoną decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] utrzymał w mocy. Powyższa decyzja została zaskarżona przez I.S. do Naczelnego Sądu Administracyjnego Oddział Zamiejscowy w [...]. Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] wyrokiem z dnia [...] r. sygn.akt [...] uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Rozstrzygając sprawę merytorycznie w uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że jakkolwiek w sprawie niniejszej nie budzi wątpliwości fakt, iż I.S. zajmuje sporny lokal bez tytułu prawnego, to jednakże w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, zarówno przed organem I instancji, jak i organem II instancji dopuszczono się naruszeń przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Ponownie rozpatrując sprawę organ odwoławczy ustalił, iż decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Dyrektora Aresztu Śledczego wydaną na podstawie art. 104 Kpa oraz § 6 pkt 1 ust. 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz normy powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej i członkom ich rodzin (Dz.U. Nr 35, poz. 304), Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] zarządził opróżnienie w terminie do dnia [...] r. lokalu mieszkalnego, zajmowanego przez I.S. w [...] przy ul. [...]. Jednocześnie Dyrektor wskazał lokal zastępczy, mieszczący się w [...] przy ul. [...].
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że I.S. zajmuje przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego, a ponieważ pozostaje on w dyspozycji Aresztu Śledczego w [...], jest niezbędny dla tej jednostki. Lokal przy ul. [...] w [...] został przydzielony funkcjonariuszowi Służby Więziennej C.S., który w dniu [...] r. oświadczył, iż nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu i prosi o przejęcie go przez komisję Aresztu Śledczego w [...].
Dyrektor Aresztu Śledczego w [...], decyzją Nr [...] z dnia [...]r. przejął wyżej wymieniony lokal. I.S. jest byłą synową C.S.
Nie budzi zatem wątpliwości fakt, że I.S., jako osoba obca, zajmowała sporny lokal bez tytułu prawnego.
Od decyzji tej odwołała się I. S., wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania.
I. S. opuściła sporny lokal przed eksmisją i zajęła wskazany lokal w [...] przy ul. [...]. Następnie wystąpiła do Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z podaniem z dnia [...] r. o zrzeczenie się dyspozycyjności Aresztu Śledczego w [...] do lokalu przy ul. [...] w [...], w celu wykupienia go na własność. Dyrektor Aresztu Śledczego w [...], zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej, zrzekł się dyspozycyjności do lokalu mieszkalnego przy ul. [...] i prawo do przedmiotowego lokalu przeniósł na Zarząd Budynków Mieszkalnych w [...], ul. [...].