Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Zachodniopomorskiego na zarządzenie Burmistrza Gminy Goleniów z dnia 13 maja 2002 r. nr 9/2002 w przedmiocie ustalenia wysokości opłat stanowiących zwrot kosztów udostępnienia informacji publicznej w Urzędzie Gminy i Miasta w Goleniowie I. stwierdza, że § 1 pkt 2 zarządzenia nr 9/2002 Burmistrza Gminy Goleniów z dnia 13 maja 2002 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat stanowiących zwrot kosztów udostępnienia informacji publicznej w urzędzie Gminy i Miasta w Goleniowie w zakresie wyrazu "pisemnego" oraz § 1 pkt 3 i § 2 pkt 2 zostały wydane z naruszeniem prawa, II. zasądza od Burmistrza Gminy Goleniów na rzecz Wojewody Zachodniopomorskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zarządzeniem nr [...] z dnia [...] r. w sprawie ustalenia wysokości opłat stanowiących zwrot kosztów informacji publicznej w Urzędzie Gminy i Miasta w G., Burmistrz Gminy G. - na podstawie art. 15 w związku z art.7 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198) - w § 1 pkt 1 tego aktu wprowadził cennik opłat za dodatkowe koszty związane z udostępnieniem informacji publicznej, stanowiący załącznik Nr 1 do niniejszego zarządzenia. W § 1 pkt 2 zarządzenia ustalił, że wysokość naliczonej łącznej opłaty wynika z pisemnego wniosku wnioskodawcy, określającego sposób udostępnienia łub konieczność przekształcenia informacji publicznej. W § 1 pkt 3 Burmistrz określił, że w przypadku konieczności przesłania wnioskowanej informacji na adres wskazany przez wnioskodawcę, do kosztów obliczonych według pkt. 1 doliczone zostaną koszty przesyłki zgodnie ze złożonym wnioskiem i obowiązującą taryfą pocztową.
W § 2 zarządzenia ustalono, że przed przygotowaniem informacji urzędnik obowiązany jest poinformować wnioskodawcę o łącznej wysokości opłaty (pkt 1). Opłaty wymienione w § 1 pobierane są przed przygotowaniem wnioskowanej informacji publicznej (pkt 2). W § 2 pkt 3 określono sposób uiszczenia opłaty.
W dniu 3 września 2015 r. Wojewoda, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. przepisy § 1 pkt 2 ww. zarządzenia w zakresie wyrazu "pisemnego", § 1 pkt 3 oraz § 2 pkt 2 zarządzenia zarzucając im istotne naruszenie art. 10 ust. 1 i ust. 2, art. 15 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. i wniósł o uznanie, że §1 pkt 2 w zakresie wyrazu "pisemnego", § 1 pkt 3, § 2 pkt 2 zarządzenia Nr [...] zostały wydane z istotnym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda wskazał, że w dniu 6 sierpnia 2015 r. do Urzędu Wojewódzkiego w S. wpłynęła skarga na ww. akt, co stanowiło podstawę do oceny jego zgodności z prawem. Zarządzenie Burmistrza G. Nr [...] wpłynęło do organu nadzoru w dniu 18 sierpnia 2015 r. Zdaniem Wojewody, przytoczone powyżej zapisy zarządzenia Nr [...] stoją w istotnej sprzeczności z regulacją zawartą w art. 10 ust. 1 i ust. 2, art. 15 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika generalna zasada, iż podmioty zobowiązane do udostępniania informacji publicznej powinny dokonywać tego w szczególności poprzez zamieszczanie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej, czyli urzędowym publikatorze teleinformatycznym utworzonym w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej (art. 8 ust. 1 ustawy). Z uwagi na obowiązek respektowania konstytucyjnego prawa obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, zagwarantowanego w art. 61 ustawy zasadniczej, niezbędne jest dążenie do ujawnienia jak największej ilości informacji w urzędowym publikatorze, a w konsekwencji umożliwienie dotarcia do nich nieograniczonej liczbie podmiotów i uzyskania ich bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat. Dopiero informacja publiczna, która nie została zawarta w Biuletynie Informacji Publicznej (lub centralnym repozytorium), udostępniana jest na wniosek (art. 10 ust. 1 ustawy). Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej regułą jest, iż dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny. Ustawa pozwala jednak na pominięcie tej zasady, ale wyłącznie w sytuacji opisanej w art. 15 ust. 1 ww. aktu. Przepis ten wyraźnie wskazuje, iż pobranie takiej opłaty możliwe jest tylko wówczas, gdy w wyniku udostępniania informacji publicznej na wniosek podmiot ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku i sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, a wysokość tej opłaty odpowiadała będzie wysokości poniesionych kosztów. Wojewoda podkreślił, że powyższy przepis dotyczy wyłącznie dodatkowych rzeczywistych kosztów, które mogą powstać przy realizacji konkretnych wniosków o udostępnienie informacji. Koszty te mogą być różne w każdej sprawie, w zależności od sposobu udzielania i rodzaju żądanej informacji publicznej. Ponadto pobranie opłaty jest wyrazem woli organu, o której wnioskodawca zostaje powiadomiony (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia