Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia i wypłaty różnicy w uposażeniu uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] w S. z dnia [...] nr [...].
1. Decyzją Nr [...]r., po rozpatrzeniu wniosku J.M. (dalej przywoływany jako: "Skarżący"), z dnia [...] r. w sprawie ustalenia i wypłaty różnicy w uposażeniu, powstałej na skutek ponownego określenia przez Dowódcę W L grupy uposażenia żołnierza na stanowisku służbowym, Dowódca Jednostki Wojskowej Nr [...] odmówił Skarżącemu ustalenia i wypłaty różnicy w uposażeniu.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Organ pierwszej instancji stwierdził, że brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia żądania zawartego we wniosku oficera z dnia [...] r. w drodze decyzji ustalającej różnicę pomiędzy uposażeniem faktycznie wypłaconym, a uposażeniem należnym, zgodnie z przepisami prawa.
Organ pierwszej instancji wskazał, iż jak wynika z treści wniosku z dnia [...]r., Skarżący żądanie w zakresie ustalenia i wypłacenia różnicy uposażenia wywodzi z okoliczności prawnych w postaci stwierdzenia nieważności decyzji (rozkazów personalnych) dotyczących wyznaczenia go na poszczególne stanowiska służbowe, w części zaszeregowania tych stanowisk do grupy uposażenia oraz wydania przez Dowódcę W L w dniu [...], ustalających uposażenie zasadnicze według innych (wyższych) grup uposażenia na poszczególnych, zajmowanych w przeszłości stanowiskach służbowych.
W stosunku do decyzji wydanych przez Dowódcę W L, ustalających oficerowi uposażenie zasadnicze na poszczególnych, zajmowanych w przeszłości stanowiskach, wydane zostały ostateczne decyzje Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] r., odpowiednio nr [...], stwierdzające nieważność decyzji Dowódcy W L z dnia [...] r., odpowiednio nr [...], dotyczących ustalenia oficerowi uposażenia zasadniczego w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia [...] (decyzja nr[...]) oraz w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia [...] (decyzja nr [...] i nr [...]).
Oznacza to w ocenie Organu pierwszej instancji, że odpadła zasadnicza podstawa prawna, na której zasadzał się wniosek strony w przedmiocie ustalenia i wypłaty różnicy w uposażeniu. Brak jest bowiem możliwości i podstaw ustalenia kwoty, o którą wbrew przepisom pomniejszone zostało żołnierzowi uposażenie.
Dodatkowo Organ pierwszej instancji podniósł, iż po stronie Skarżącego powstało roszczenie odszkodowawcze na podstawie art. 160 K.p.a. lub przepisów Kodeksu cywilnego, w zależności od daty wydania decyzji, które wywołały szkodę. Roszczenia tego wnioskujący może dochodzić przed sądem powszechnym. Organ podkreślił jednocześnie, że z roszczeniem odszkodowawczym powinien wystąpić do organu wojskowego Skarżący, bowiem organ nie ma możliwości przyznania mu odszkodowania z urzędu.
Niezależnie od powyższego Organ pierwszej instancji wskazał, że roszczenie Skarżącego o wypłatę uposażenia w wysokości wynikającej z ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych uległo przedawnieniu. Na podstawie, odpowiednio, decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr [...] (pkt 11) z dnia [...] r., rozkazu personalnego Dowódcy W L Nr [...] (pkt 2) z dnia [...]r., rozkazu personalnego Dowódcy WL Nr [...] (pkt 54) z dnia [...] r., Skarżący pełnił zawodową służbę wojskową na wyznaczonym stanowisku służbowym, odpowiednio, od dnia [...] r., od dnia [...] r. i od dnia [...] r. W dniu 27 grudnia 2010 r. Skarżący wystąpił do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności przedmiotowych decyzji i rozkazów personalnych w części zaszeregowania stanowiska służbowego do grupy uposażenia.