Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj,, Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 lutego 2017 r. sprawy ze skargi W. B. i M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżących W. B. i M. B. solidarnie kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Burmistrz M. udzielił A.M. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, w punkcie sprzedaży - sklepie wielobranżowym w M., ul. [...] - na okres [...].
W dniu [...] współwłaściciele budynku przy ul. [...] w M. M. i W. B. oraz D. i M. J. zakwestionowali powyższe zezwolenie wnosząc zażalenie. W zażaleniu wskazali, że żaden ze współwłaścicieli nieruchomości położonej w M. przy ul. [...] nie podpisywał zgody na sprzedaż napojów alkoholowych w 2015 r., a zezwolenie wydane zostało na podstawie dołączonych do wniosku A.M. starych pisemnych zgód właścicieli lokali z 2009 r. Według żalących się, wydane zezwolenie na sprzedaż alkoholu w ich budynku wielorodzinnym (mała wspólnota mieszkaniowa - 5 mieszkań i 2 lokale użytkowe), zostało wydane z rażącym naruszeniem ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, z uwagi na brak aktualnych pisemnych zgód wszystkich współwłaścicieli, uzyskanych przed złożeniem wniosku na sprzedaż alkoholu w budynku mieszkalnym.
W odpowiedzi na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 9 lutego 2016 r., M. i W. B. oraz D. i M. J. wyjaśnili, że ich pismo zatytułowane "zażalenie" jest wnioskiem w sprawie stwierdzenia nieważności zezwolenia nr [...] z dnia [...].
Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., działając na podstawie art. 157 § 1 oraz art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz.23 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", w zw. z art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2012 r., poz.1356 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku M. i W. B. oraz D. i M. J. z dnia [...], odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza M. z dnia [...] nr [...].
W uzasadnieniu decyzji Kolegium przedstawiło stan faktyczny sprawy oraz powołało się na treść art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Po przytoczeniu orzecznictwa sądowoadministracyjnego, definiującego pojęcie rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., organ stwierdził, że istotne znaczenie przy określeniu, iż zachodzi rażące naruszenie prawa, ma szczególnie duży ciężar gatunkowy stwierdzonego naruszenia oraz oczywista sprzeczność treści decyzji z przepisami prawa i zasadami państwa prawnego.
Organ wskazał, że podstawę prawną wydanego A.M. zezwolenia stanowi art. 18 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Zgodnie z art. 18 ust. 6 pkt 3 ww. ustawy, do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć: zgodę właściciela, użytkownika, zarządcy lub administratora budynku, jeżeli punkt sprzedaży będzie zlokalizowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym.