Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki,, Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Protokolant Beata Radomska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2008 r. sprawy ze skargi D. U.-M., J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 1 i 2 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Ś. z dnia [...], umarzającą postępowanie w sprawie z wniosku J. i P. K. o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie Zakładu X oraz budowie dwukondygnacyjnego budynku gospodarczego z częścią mieszkalną na działce nr 212, w obrębie geodezyjnym 013, przy ul. S. w Ś.
Z uzasadnienia powołanej wyżej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. wynika, co następuje:
Burmistrz Miasta Ś., decyzją z dnia [...], w wyniku rozpatrzenia wniosku J. i P. K. o ustalenie warunków zabudowy dla wyżej opisanego przedsięwzięcia umorzył postępowanie w sprawie.
Swoją decyzję organ pierwszej instancji uzasadnił tym, że w Ś., na obszarze, na którym usytuowana jest działka nr 217, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W dniu [...] Rada Miejska w Ś. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obrębu 013 i 015 miasta Ś. Uchwała nr [...] ogłoszona została w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia [...], zaś po upływie 30 dni od jej ogłoszenia ustalenia planu miejscowego stały się obowiązujące.
D. i J. M. w odwołaniu od wyżej wskazanej decyzji wskazali, że pomimo tego, że uchwalenie miejscowego planu powoduje bezprzedmiotowość postępowania w sprawie o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy, to wnoszą sprzeciw powołując się na argumenty jakie podnosili w swoich wcześniejszych odwołaniach i zażaleniach od orzeczeń organów pierwszej i drugiej instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., przywołaną na wstępie decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję uznając, że została ona wydana zgodnie z prawem.
Organ odwoławczy powołał się na przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 11 lipca 2003 r., zgodnie z którymi ustalenie przeznaczenia terenu oraz sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu powinno nastąpić w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zaś ustalenia planu na mocy art. 14 ust. 8 ustawy są powszechnie wiążące na obszarze na którym ten plan obowiązuje i muszą być respektowane bez względu na to, czy budzą stosunek krytyczny inwestora, dopóki taki plan nie zostanie zmieniony. Plan ten stanowi akt prawa miejscowego i w związku z tym, od dnia wejścia w życie, tj. ogłoszenia. Zgodność zamierzenia inwestora z ustaleniami miejscowego planu umożliwia wydanie pozwolenia na budowę bez potrzeby poprzedzania wydania tej decyzji uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy.
W rozpatrywanej sprawie, zdaniem organu odwoławczego, mamy do czynienia z sytuacją, w której Rada Miejska w Ś. skorzystała z przysługującej jej zasady pierwszeństwa planowego gospodarowania przestrzennego nad formami gospodarki bezplanowej, regulowanymi w trybie wydawania decyzji o warunkach zabudowy, i podejmując uchwałę z dnia [...] wyznaczyła granice treści prawa do zabudowy między innymi działki nr 217. Tym samym z dniem [...], tj. 30 dni od opublikowania aktu w dzienniku urzędowym, Burmistrz Ś. utracił prawo do ustalania w trybie decyzji o warunkach zabudowy określonych praw i obowiązków inwestora dla wnioskowanego przez niego zamierzenia inwestycyjnego, bowiem decyzji o warunkach zabudowy nie wydaje się dla zamierzenia inwestycyjnego położonego na obszarze posiadającym plan miejscowy. Sprawy z wniosku inwestora nie można zatem było załatwić merytorycznie, bowiem brak jest podstaw prawnych procesowania.