Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak Sędziowie Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.), Asesor WSA Krzysztof Szydłowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi E. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] czerwca 2021 r., nr [...] II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej E. J. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
1. Decyzją nr [...] [...] z dnia [...] czerwca 2021 r., wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta K. przez Starszego Inspektora Centrum Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K., Organ I instancji odmówił E. J. (dalej przywoływana jako: "Skarżąca") przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką, A. J. uzasadniając rozstrzygnięcie okolicznością, iż wnioskodawczyni ma ustalone prawo do emerytury.
2. Skarżąca zastępowana przez pełnomocnika będącego adwokatem wniosła odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji. Decyzji zarzuciła błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych i przyjęcie, że okoliczność pobierania przez Skarżącą emerytury stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jak również pominięcie przez organ reguły z art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, z której wynika prawo wyboru korzystniejszego świadczenia.
3. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2021 r., działając na podstawie:
- art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735),
- art. 17 ust. 1, art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm.),
- art. 1 ust. 1 i 2, art. 2, art. 17 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2018 r., poz. 570), orzekło utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy
W uzasadnieniu Organ odwoławczy wskazał, że stan faktyczny jest czytelny i niesporny. Wnioskodawczyni jest matką i opiekunem A. J., która legitymuje się orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w K. z dnia [...] października 2010 r., zaliczającym ją do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od 16 roku życia, natomiast niepełnosprawność istnieje od urodzenia. Skarżąca była osobą czynną zawodowo, natomiast od 2009 r. ma ustalone prawo do emerytury. W stanie faktycznym sprawy istotne znaczenie dla jej rozstrzygnięcia ma więc, w ocenie Organu, art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, który wskazuje na przesłankę negatywną, która nie może wystąpić, aby Skarżąca mogła się skutecznie ubiegać o świadczenie pielęgnacyjne, którą jest ustalone prawo do emerytury.
Organ wskazał, że emerytura przyznawana jest w związku z dożyciem przez osobę fizyczną określonego wieku i uzyskaniem przez nią określonego okresu ubezpieczenia (art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 291 z późn. zm.). Emerytura przyznawana jest na wniosek, a prawo do niej nabywa się z mocy ustawy (art. 100 i art. 116 ust. 1 ustawy emerytalnej).