Dnia 7 lutego 2008 roku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki Sędzia WSA Barbara Gebel Protokolant: Beata Radomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2008 roku sprawy ze skargi M. S. na decyzję Komendanta Straży Granicznej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia oddala skargę.
W ramach kontroli drogowej w dniu 3 grudnia 2006 r. funkcjonariusz Straży Granicznej dokonał kontroli pojazdu przekraczającego granicę należącego do przedsiębiorstwa M S, prowadzącej firmę "(...)" stwierdzając wykonywanie międzynarodowego przewozu okazjonalnego bez stosownego zezwolenia.
W konsekwencji, decyzją z dnia (...), nr (...) Komendant Placówki Straży Granicznej nałożył na M S prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "(...)", karę pieniężną w wysokości 6.000 zł w związku z wykonywaniem transportu drogowego osób bez wymaganego zezwolenia.
Od decyzji tej M S, reprezentowana przez pełnomocnika K Z, złożyła odwołanie.
Komendant Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej z uwagi na naruszenie art. 10 § 1 kpa, poprzez uniemożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów przed wydaniem decyzji przez organ I instancji, decyzją z dnia (...)., nr (...)uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Komendantowi Placówki Straży Granicznej.
Ponownie rozpatrując sprawę, po zawiadomieniu M S o możliwości zapoznania się z aktami sprawy, Komendant Placówki Straży Granicznej w dniu (...). wydał decyzję nr (...), którą na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) nałożył na stronę karę pieniężną w kwocie 6.000 zł.
Zdaniem organu, wykonując międzynarodowy przewóz okazjonalny w dniu
3 grudnia 2006 r. strona naruszyła art. 18 ust. 2 oraz art. 18 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym stanowiące, że nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeśli:
1) tym samym pojazdem samochodowym na całej trasie przejazdu przewozi się tą samą grupę osób i dowozi się ją do miejsca początkowego, albo
2) polega on na przewozie osób do miejsca docelowego, natomiast jazda powrotna jest jazdą bez osób (podróżnych), albo
3) polega on na jeździe bez osób do miejsca docelowego i odebraniu oraz przewiezieniu do miejsca początkowego grupy osób, która przez tego samego przewoźnika drogowego została przewieziona na zasadzie określonej w pkt 2.
Organ I instancji wskazał, że zgłaszany przez stronę w postępowaniu zarzut naruszenia art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej z uwagi na prowadzenie niniejszego postępowania i wydanie decyzji, pomimo równolegle prowadzonego postępowania kontrolnego w przedsiębiorstwie strony przez Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego - jest niezasadny, albowiem kontrole drogowe, a taką była kontrola w dniu 3 grudnia 2006 r., na mocy ustawy o transporcie drogowym zostały przez prawodawcę potraktowane w sposób szczególny i nie są w żaden sposób ograniczone przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Nadto, organ I instancji uznał, że podnoszony zarzut naruszenia art. 7, 8 i 9 kpa poprzez "podstępne uzyskanie oświadczenia kierowcy, w wyniku wprowadzenia go w błąd", nie znajduje uzasadnienia w świetle ustalonych faktów.