Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Sędziowie Sędzia NSA Iwona Tomaszewska Asesor WSA Kazimierz Maczewski /spr./ Protokolant Małgorzata Frej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2006 r. sprawy ze skargi Z. i E. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr SKO.[...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zakończonej decyzją odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu I o d d a l a skargę, II przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz adwokata J. L. G. kwotę [...] złotych powiększoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej.
Decyzją ostateczną z dnia [...] r. Burmistrz Miasta ustalił, na wniosek T. J, warunki zabudowy i zagospodarowania terenu na rozbudowę piekarni, na działce o numerze geodezyjnym [...], przy ul. [...].
Pismem z dnia [...] r. małżonkowie Z. i E. D, właściciele nieruchomości sąsiedniej, zamieszkali w [...], wnieśli o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Uzasadniając wniosek, Z. i E. D. podnieśli, że decyzja o ustaleniu warunków zabudowy została wydana z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ:
- narusza ona postanowienia Miejscowego Planu Zagospodarowania Terenu, bowiem plan ten dla przedmiotowej działki dopuszczał jedynie działalność usługową, natomiast w decyzji dopuszczono działalność produkcyjną (piekarniczą), a te rodzaje działalności różnią się od siebie zasadniczo,
- wnioskodawcy mieszkają na końcu "ślepej" i bardzo wąskiej uliczki, w związku z czym, z powodu prowadzonej działalności piekarniczej, narażeni są na znaczne uciążliwości wynikające z blokowania drogi do ich posesji, od świtu do późnej nocy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. Nr [...], po rozpatrzeniu wniosku - odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza z dnia [...] r.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium stwierdziło, że warunkiem stwierdzenia nieważności decyzji jest przypisanie jej jednej z wad taksatywnie wyliczonych w art. 156 § 1 K.p.a. Do kontrolowanego orzeczenia można - zdaniem Kolegium - odnieść jedynie przepis art. 156 § 7 K.p.a., zawierający w swej hipotezie "klauzulę nieważności", która ma oparcie w art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, stanowiącym o nieważności decyzji o warunkach zabudowy, jeśli jest ona sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Organ ustalił, że dla obszaru objętego inwestycją, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje funkcję mieszkaniowo-usługową, ze strefą uciążliwości zamykającą się w obszarze działki, przy czym w momencie uchwalania wymienionego planu przedmiotowa nieruchomość zabudowana była obiektem wielofunkcyjnym, w którym prowadzona już była działalność piekarnicza przez jej właściciela. Ponadto organ ustalił, że autorzy planu uwzględnili przy jego opracowywaniu fakt istnienia piekarni na obszarze objętym planem, kwalifikując ją do "usług towarzyszących zabudowie mieszkaniowej, jako tzw. rzemiosło" i dlatego określając funkcję przedmiotowego obszaru, oprócz funkcji mieszkaniowej dodano funkcję usługową - mając na myśli istniejącą tam piekarnię. Z tego powodu Kolegium uznało, że istniejący w przedmiotowym obszarze obiekt piekarni nie narusza ustaleń miejscowego planu, wobec czego - mając na względzie art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym - organ I instancji nie mógł odmówić ustalenia warunków zabudowy na wnioskowane przedsięwzięcie. Wydana przez ten organ decyzja o warunkach zabudowy nie jest więc - zdaniem Kolegium - sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu i dlatego Kolegium odmówiło stwierdzenia jej nieważności.