Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa AWSA Maria Mikolik /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2021 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej A. W. kwotę 997 zł /słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi A. W. (dalej: skarżąca) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2021r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy farmy fotowoltaicznej o mocy do 1 MW wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr ewid. 2367/2 i 2368/2, obr. [...], gmina [...].
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że wnioskiem z 28 lutego 2020r. Spółka A. z siedzibą w [...], zwróciła się do Wójta Gminy [...] o ustalenie warunków zabudowy na budowę farmy fotowoltaicznej o mocy do 1 MW wraz z infrastrukturą techniczną na działkach nr ewid. 2367/2 i 2368/2 położonych w obr. [...], gmina [...]. Panele fotowoltaiczne będą zajmowały powierzchnię do ok. 5850 m², co stanowi ok. 58,50 % całej powierzchni ogrodzonego terenu.
Decyzją z dnia [...] maja 2020 r. nr [...], Wójt Gminy [...], ustalił warunki zabudowy dla wnioskowanej inwestycji.
Organ I instancji wskazał, że teren planowanej inwestycji położony jest poza obszarem specjalnej ochrony ptaków i siedlisk NATURA 2000, inwestycja nie jest zaliczana do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko określonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r., poz. 1839).
Organ I instancji wyjaśnił, że inwestycja zgodnie z ustawą z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2020 r., poz. 283) nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Ponadto podkreślił, że ustalone warunki zabudowy nie naruszają obowiązujących przepisów w zakresie wymagań ładu przestrzennego, urbanistyki oraz architektury, a przedmiotowa decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
Po rozpatrzeniu odwołań A. W. i R. R., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] lipca 2020r. nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Organ odwoławczy uznał, że organ I instancji nie dokonał prawidłowego zakreślenia obszaru analizowanego i jego kształtu w zakresie wymaganym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). Ponadto wskazał, że planowana inwestycja nie tylko nie jest tożsama z istniejącą zabudową, ale charakteryzuje ją radykalnie odmienna funkcja.
SKO uznało, że w dokonanej przez organ I instancji analizie brak jest szczegółowej i konkretnej argumentacji opisującej cechy i funkcje zabudowy i zagospodarowania terenu. Zdaniem Kolegium, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, by organ I instancji przeanalizował wniosek i dane charakteryzujące inwestycję na tyle, by stwierdzić, że przedsięwzięcie nie zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i nie jest wymagana decyzja środowiskowa.