Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Stanisław Śliwa /spr./ Sędziowie WSA Krystyna Józefczyk WSA Ewa Partyka Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 października 2014 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. na uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 24 lutego 2014 r., nr XLIII/874/14 w przedmiocie przyjęcia dokumentu -skargę oddala-
W dniu 24 lutego 2014 r. Sejmik Województwa Podkarpackiego, działając na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 8, art. 14 ust. 1 pkt 8 i art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5.06.1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r., poz. 596 ze zm. - zwana dalej "u.s.w.") i art. 51 ustawy z dnia 3.10.2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r., poz. 1235), podjął uchwałę Nr XLIII/874/14 w sprawie przyjęcia dokumentu pn.: "Wojewódzki Program Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii dla Województwa Podkarpackiego". Dokument ten został przyjęty w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do uchwały wraz z załącznikiem Nr 1 do Wojewódzkiego Programu Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii dla Województwa Podkarpackiego (stanowiący załącznik nr 2 do uchwały) i Załącznikiem nr 2 do Wojewódzkiego Programu Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii dla Województwa Podkarpackiego (stanowiący załącznik nr 3 do uchwały) oraz Prognozą oddziaływania na środowisko (stanowiącą załącznik nr 4 do uchwały). Wykonanie uchwały powierzono Zarządowi Województwa Podkarpackiego (§ 2 uchwały) i wskazano, że uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia (§ 3 uchwały).
W piśmie z dnia 24 marca 2014 r. A. Sp. z o.o. złożyła w siedzibie Sejmiku Województwa Podkarpackiego wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego do jakiego doszło w wyniku podjęcia opisanej na wstępie uchwały, a jako podstawę wskazała na art. 90 ust. 1 u.s.w. Spółka podniosła, że w przyjętym ww. uchwałą dokumencie zostało wskazane, że po zakończeniu konsultacji społecznych na spotkaniu z Zespołem Koordynującym ds. opracowania Programu zdefiniowano obszary potencjalnego występowania ryzyka konfliktów społeczno-środowiskowych, w wyniku których ustalono obszary terenów o (i) pomijalnym ryzyku, (ii) niskim ryzyku, (iii) wysokim ryzyku, (iv) wyłączone z możliwości lokalizacji farm wiatrowych (str. 26 Programu). W programie tym przyjęto również trzy warianty rozwoju odnawialnych źródeł energii, do realizacji przyjęto wariant II (str.58 Programu). Zakłada on, że energetyka wiatrowa będzie się rozwijała tylko w obszarach, na których występuje niski poziom ryzyka konfliktów społeczno-środowiskowych, tam gdzie odległość turbin wiatrowych od zabudowy mieszkaniowej, miejsca pobytu ludzi i zwierząt gospodarskich będzie wynosić ponad 2 km (str. 55 programu).
W dalszej części Spółka wywiodła swój interes prawny w żądaniu usunięcia naruszenia prawa. Podała, że jest podmiotem (inwestorem) prowadzącym inwestycję polegającą na budowie farmy wiatrowej [...] na terenie województwa podkarpackiego. Natomiast postanowienia Programu stanowią pozaustawowe wytyczne jakie miałyby być stosowane przez organy gminy [...], w szczególności Radę Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub przez Wójta Gminy [...] przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji. Spółka zaznaczyła, że organ dokonuje analizy odległości turbin wiatrowych od zabudowy, natomiast odległość przyjęta w Programie nie znajduje uzasadnienia prawnego. Strona skarżąca wywiodła, że Sejmik Województwa podejmując uchwałę przekroczył kompetencje i naruszył unormowania zawarte w ustawie o samorządzie województwa. Cytując treść art. 18 pkt 20 oraz art. 17 i 19 ust. 5 ustawy z dnia 10.04.1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r., poz. 1059) podała, że na podstawie tych przepisów organ województwa uprawniony jest do opiniowania projektu planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwo gazowe w zakresie koordynacji współpracy z innymi gminami, w zakresie zgodności z polityką energetyczną państwa. Regulacje te nie upoważniają natomiast organów województwa do stanowienia norm prawnych co do odległości elektrowni wiatrowych od zabudowy. Sejmik Województwa nie posiada uprawnienia do ingerowania w prawa i obowiązki inwestora (które określone są przepisami ustawy z 3.10.2008 r.