Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie NSA Jerzy Solarski NSA Małgorzata Wolska /spr./ Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym w dniu 23 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M. H. i P. H. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zmiany nazwiska I. oddala skargę P. H.; II. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w S. z dnia [...] lipca 2006 r. Nr [...].
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. /[...]/ Wojewoda na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 5 ust. 4 oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. z 2005 r., Nr 233, poz. 1992/, po rozpatrzeniu odwołania adwokata J. F. - pełnomocnika M. H. i P. H. - od decyzji kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w S. z dnia [... lipca 2006 r. /[...]/ umarzającej postępowanie w sprawie zmiany nazwiska małoletniego M. S., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoją decyzję podkreślił, że zgodnie z art. 5 ust. 4 /zd. drugie/ ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk z wnioskiem o zmianę nazwiska małoletniego dziecka występuje przedstawiciel ustawowy. W przedmiotowej sprawie przedstawicielem ustawowym dziecka jest jego matka - M. H. i biologiczny ojciec dziecka - T. S. Błędne są więc twierdzenia odwołania, że Kierownik USC w S. - organ I instancji naruszył przepisy prawa w tym względzie. Za bezpodstawny uznał też podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenia art. 32 i 33 K.p.a. po myśli art. 32 K.p.a. strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. W tej szczególnej sprawie dotyczącej bardzo osobistej sfery życia jaką jest nazwisko małoletniego dziecka koniecznym jest osobiste działanie przedstawicieli ustawowych dzieci. Nadto organ II instancji wskazał, że art. 9 ust. 1 cyt. ustawy stanowi wprost, iż jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą - a tak jest w niniejszym przypadku - podanie składa się za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej.
W związku z tym przedmiotowa decyzja nie zamyka drogi do zmiany nazwiska małoletniego M. S. Nadmienił też, że zgoda P. H. - męża matki małoletniego M. S. na zmianę nazwiska na "H." jest bezskuteczna, gdyż nie jest on ojcem biologicznym dziecka ani też stroną w przedmiotowym postępowaniu.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie adwokat J. F. - pełnomocnik M. H. i P. H. zarzucił opisanej decyzji Wojewody obrazę art. 32 i 33 K.p.a., art. 5 ust. 4 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk, stanowiącą rażące naruszenie prawa, oraz wyrażenie błędnego poglądu prawnego, iż w niniejszej sprawie wnioskodawców nie może reprezentować i wniosku składać pełnomocnik - adwokat, co jest sprzeczne z istotą pełnomocnictwa /art. 96 Kc i art. 32 Kpa/, gdyż ewentualne przesłuchanie stron może odbyć się w trybie Kpa, gdyż T. S. sprzeciwi się wnioskowi i wówczas Kierownik USC może ponownie odebrać stanowisko w przedmiocie wniosku. Na tej podstawie wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Kierownikowi USC w S. do rozpoznania. W uzasadnieniu skargi podkreślono, że przedmiotowy wniosek o zmianę nazwiska dziecka T. S. złożyły strony, wnioskodawcy M. H. i P. H., nie składał go "samoistnie pełnomocnik", lecz był działaniem "w imieniu wnioskodawców". Zgodnie z istotą stosunku pełnomocnictwa mocodawca zleca prowadzenie sprawy, pełnomocnik działa za klienta mocodawcę w sensie technicznym. Pogląd wyrażony w zaskarżonej decyzji jest zaprzeczeniem instytucji pełnomocnictwa - "w kpa, kpk, krio /art. 96 kc, 32 i 33 kpa/". Pełnomocnik jest po to by za stronę redagował i składał wnioski, wnosił powództwo np. o rozwód, gdy strony przebywają za granicą. Z art. 32 kpa wynika, że pełnomocnik za stronę nie może składać zeznań, ale może w jej imieniu składać wnioski. Organy obu instancji błędnie zinterpretowały przepisy art. 5 i 9 ustawy o zmianie imion i nazwisk, twierdząc, że strona osobiście, indywidualnie musi składać przedmiotowy wniosek /"wręcz w Irlandii"/. Pełnomocnik wszczyna sprawę, a dowody w niej pochodzą z ewentualnego przesłuchania stron.