1. Dokonując sądowoadministracyjnej kontroli zaskarżonej decyzji Sąd przeprowadza wtórną rekonstrukcję jej podstawy prawnej. Proces ów sprowadza się do odtworzenia normy prawnej, którą organ powinien był zastosować w danej sprawie i skonfrontowania jej z faktycznie przyjętą podstawą prawną rozstrzygnięcia. Sąd nie ustala pełnego zakresu stosowania i normowania normy wywiedzionej z przepisów mających zastosowanie w sprawie. Jego rolą jest ustalenie, jakie znaczenie owa norma powinna mieć ad casum. Wymaga to uwzględnienia okoliczności faktycznych konkretnej sprawy oraz sprzężeń aksjologicznych, jakie one wywołują z obowiązującym porządkiem prawnym. Z tego względu, tekstualizm i wynikające z niego „zapatrzenie” w literalne brzmienie przepisu może okazać się niewystarczające, a przede wszystkim wadliwe w kontekście rezultatów procesu stosowania prawa. Skutkować bowiem może wydaniem rozstrzygnięcia niesprawiedliwego, pozostającego w jednoznacznej opozycji do wartości bazowych całego porządku prawnego. Jeżeli rekonstrukcja normy prawnej w oparciu o dyrektywy językowe prowadziłaby do takiej aksjologicznej kolizji, należy sięgnąć po dyrektywy funkcjonalne oraz systemowe i za ich pomocą skorygować paradygmat kształtowania treści relacji publicznoprawnej w danej sprawie.
2. Osoba która opiekuje się obojgiem rodziców przez łączny okres co najmniej 365 dni w ostatnich 18 miesiącach bezpośrednio poprzedzających dzień rejestracji, niezależnie od tego czy opieka nad rodzicami sprawowana jest równolegle, czy też kolejno nad każdym z nich, i przez cały ten okres pobiera specjalny zasiłek opiekuńczy raz na matkę raz na ojca, a prawo do tego świadczenia ustało w związku ze śmiercią tego rodzica, nad którym sprawowana była opieka uzasadniająca jego przyznanie na okres bezpośrednio poprzedzający dzień rejestracji w urzędzie pracy, jest uprawniona do zasiłku dla bezrobotnych na podstawie art. 71 ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Maciej Kobak /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2019 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Wojewody z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Starosty z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...].
Przedmiotem skargi A. W. (dalej w skrócie: "skarżąca") jest decyzja Wojewody [...] (dalej w skrócie: "Wojewoda") z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...] (dalej w skrócie: "Starosta") z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] o odmowie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Kwestionowana decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
Skarżąca w dniu 11 marca 2019 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. Nr [...] Starosta działając na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. b w zw. z art. 71 ust. 1, art. 71 ust. 2 pkt 9 i art. 71 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1265 i 1149 z późn. zm.) oraz art.104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm.) orzekł o odmowie przyznania skarżącej prawa do zasiłku od dnia 11 marca 2019 r.
W uzasadnieniu decyzji Starosta wskazał, że z przedstawionych dokumentów wynika, iż skarżąca pobierała specjalny zasiłek opiekuńczy przyznany na matkę w okresie od 28 maja 2015 r. do 31 maja 2018 r. Utrata prawa do zasiłku nastąpiła z powodu upływu okresu, na który został przyznany. Następnie skarżąca pobierała specjalny zasiłek opiekuńczy na ojca w okresie od 1 czerwca 2018 r. do 8 listopada 2018 r., który został utracony z powodu zgonu ojca.
Starosta wyjaśnił, że zgodnie z art. 71 ust. 2 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - do okresu 365 dni zalicza się pobieranie specjalnego zasiłku opiekuńczego pobieranego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłku dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, jeżeli utrata prawa do nich była spowodowana śmiercią osoby, nad którą opieka była sprawowana.
Starosta stwierdził, że w niniejszej sprawie suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku tj. 11 marca 2019 r. - wynosiła 161 dni, a więc była krótsza niż okres 365 dni, który uprawnia do przyznania prawa do zasiłku.
Po rozpoznaniu odwołania skarżącej, decyzją z dnia z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda przytoczył treść art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a następnie stwierdził, że z akt sprawy wynika, iż okres 18 miesięcy przed ostatnio dokonaną rejestracją skarżącej przypada na okres od 5 czerwca 2017 r. do 5 grudnia 2018 r., albowiem skarżąca zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy w [...] w dniu 6 grudnia 2018 r. W tym miejscu Wojewoda zwrócił uwagę, iż Starosta w treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji błędnie wziął pod uwagę okres 18 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku o przyznanie prawa do zasiłku, zamiast okresu 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania.