Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka Sędziowie NSA Ryszard Bryk WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 2 lutego 2010 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2009 r., nr [...] w przedmiocie opłaty z tytuły wzrostu wartości nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej A. B. kwotę 1719 zł /słownie: tysiąc siedemset dziewiętnaście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
II SA/Rz 772/09
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] czerwca 2009r. nr [...] Burmistrz Gminy działając na podstawie art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm. zwana dalej w skrócie p.z.p.) oraz § 2 pkt 1, art. 207 i art. 210 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 13 Uchwały Nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] stycznia 2005r. w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego "[...]" w mieście J. (Dz. Urz. Woj. [...] nr [...], poz. [...] z [...].02.2005r.) art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm. zwana dalej w skrócie k.p.a.). ustalił dla A. B. jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiącej działkę nr 585/2 o pow. 2923m2 położoną w mieście J., w wysokości 9 406,80 zł płatną w terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji.
W odwołaniu A. B. zarzuciła naruszenie:
1/ art. 36 ust. 4 p.z.p. przez ustalenie w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego zawierającej szereg nieścisłości, rozbieżności i przyjęcie, że wartość nieruchomości wzrosła o 31.256,00 zł, co stanowiło podstawę do naliczenia renty planistycznej w wysokości 9.406,80 zł;
2/ art. 2 §1 pkt 1, art. 207 i art. 210 Ordynacji podatkowej przez przyjęcie, że organ działał jako organ podatkowy gdy opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowi dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego, jednakże nie jest to należność podatkowa, a zapłata opłaty planistycznej nie jest zobowiązaniem podatkowym;
3/ art. 108 § 3 k.p.a. przez nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności bez określenia wobec nakazania uiszczenia opłaty w terminie 14 dniu od dnia doręczenia zaskarżonej decyzji, a nie istnieje jakakolwiek przesłanka do nadania rygoru z art. 108 k.p.a., a błędnie powołana Ordynacja podatkowa nie przewiduje rygoru natychmiastowej wykonalności;
4/ art. 7 i art. 77 k.p.a poprzez naruszenie zasady prawdy obiektywnej, słusznego interesu obywateli, bo organ nie zebrał i nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący materiału dowodwego w sprawie;
5/ art 10 k.p.a. przez naruszenie zasady czynnego udziału stron wobec uniemożliwienia przed wydaniem decyzji wypowiedzenia się stronie, co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie;
6/ art. 80 k.p.a. - zasady swobodnej oceny dowodów przez przyjęcie, że opinia biegłego jest kompletna, rzetelna, prawidłowa i nie zawiera nieścisłości, przez przyjęcie, że pełnomocnik odwołującej był przesłuchiwany w toku prowadzonego postępowania itd.
Na podstawie przedstawionych zarzutów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności zaskarżonej decyzji. Podała, że zaskarżona zapadła po kasacyjnej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) z dnia [...] października 2006r. nr [...] decyzji Burmistrza Gminy z dnia [...] września 2006r. nr [...], którą SKO w całości podzieliło zarzuty odwołania. Burmistrz wydając ponownie decyzję rażąco naruszył prawo w szczególności cytowane w petitum odwołania przepisy wobec niezastosowania się do zaleceń w ww. decyzji SKO z 2006r. W poprzednim odwołaniu skarżąca wskazywała na rażące uchybienia opinii biegłego w zakresie dokonanej wyceny nieruchomości i oceny wzrostu wartości nieruchomości. Sporządzone przez biegłego dwie opinie (z dnia [...].07.2006r. i [...].03.2007r.) zawierają szereg nieprawidłowości, bowiem biegły nie ustosunkował się do podnoszonych przez skarżącą zarzutów i nie wyjaśnił dlaczego w dwóch wycenach (sporządzone w krótkich odstępach czasu) stosując te same kryteria ocenia działkę w zupełnie inny sposób, a w efekcie i tak wartość działki nie uległa zmianie. Nie zgodziła się z organem pierwszej instancji, że rzeczoznawca majątkowy wyjaśnił wszelkie wątpliwości. Podała, że w pierwszej wycenie, uzbrojenie działki oceniono jako "średnie", a w kolejnej uzbrojenie działki oceniono jako "dobre". Błędna jest też "dobra" ocena dojazdu do działki w kontekście jej usytuowania, dlatego w całości podtrzymała zarzuty zawarte w piśmie z dnia [...] maja 2008r. Rzeczoznawca nie ustosunkował się do zarzutu, że działka skarżącej była już objęta planem, który moc prawną utracił w 2003r. W opinii z [...].03.2007r. oraz w piśmie z dnia [...].06.2007r. biegły stwierdził, że przed uchwaleniem aktualnie obowiązującego planu miejscowego obszar, w którym położona jest działka nie posiadał planu miejscowego i wskazał stanowisko Ministra Infrastruktury o sposobie wyceny w takich okolicznościach. W zaskarżonej decyzji organ stwierdził, że działka nr 585/2 w mpozp, który utracił moc z dniem 31 grudnia 2003r. znajdowała się w terenach oznaczonych symbolem RP, zatem istnieje poważna rozbieżność pomiędzy treścią uzasadnienia decyzji, a ustaleniami biegłego, co uzasadnia uchylenie decyzji. Niedopuszczalne jest stanowisko, że zarzuty odnośnie wyceny nieruchomości można podnosić tylko przed organizacją zawodową rzeczoznawców majątkowych. Dowód z opinii biegłego jest jednym z podstawowych dowodów w postępowaniu administracyjnym i stosuje się do niego przepisy k.p.a. Organ powinien wszelkie zarzuty rozpoznać, a nie odsyłać do organów zawodowych rzeczoznawców majątkowych. W aktach sprawy znajduje się Uchwała Nr [...] Rady Miejskiej w J. z dnia [....] listopada 2004r. w sprawie uchwalenia Miejscowego planu Zagospodarowania Przestrzennego "[...]" w mieście J. (odpis wydano pełnomocnikowi skarżącej), natomiast podstawą prawną decyzji jest uchwała w tym samym przedmiocie, ale nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] stycznia 2005r. Pełnomocnik skarżącej kilkakrotnie domagał się udostępnienia uchwały i dokumentacji związanej z uchwaleniem planu będącego podstawą prawną decyzji, jednakże to nie nastąpiło. Oświadczenie o legalności uchwały o innym numerze niż przekazana pełnomocnikowi nie jest wystarczającym dowodem na zgodność z prawem uchwalonego planu. W aktach sprawy brak jest uchwały będącej podstawę prawną do naliczenia jednorazowej opłaty w trybie art. 36 ust. 4 p.z.p.