Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Ryszard Bryk /spr./ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 9 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego dla Miasta R. na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [...] maja 2002 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nr [...] zespołu usług nauki, usług komercyjnych oraz zabudowy mieszkaniowo-usługowej pomiędzy ulicami: Wetlińską i Bieszczadzką w R. w części ustalającej jednorazową opłatę od wzrostu wartości nieruchomości w wysokości 0 % I. stwierdza nieważność § 14 zaskarżonej uchwały w części ustalającej jednorazową opłatę od wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu w wysokości 0 %; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części określonej w punkcie pierwszym wyroku nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Przedmiotem skargi Prokuratora Rejonowego dla Miasta R. jest uchwała Nr [...] Rady Miasta R. z dnia [...].05.2002 r. w sprawie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego nr [...] zespołu usług nauki, usług komercyjnych oraz zabudowy mieszkaniowo-usługowej pomiędzy ulicami: Wetlińską i Bieszczadzką w Rzeszowie dotyczącej części § 14 tej uchwały o treści:
"Ustala się jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu: dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1 UN, 4 KD, 5 ZU/KS, 6 ZN/KS i 7 EE w wysokości 0 %".
Powołana uchwała została powzięta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym /tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 142, poz. 1591, z późn. zm./ oraz art. 26 ustawy z dnia 7.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /tekst jednolity Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139, z późn. zm./.
Zdaniem skarżącego ustalenie stawki zerowej narusza art. 36 ust. 3 i 9 ustawy z dnia 7.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazana ustawa nakładała na określone organy administracji publicznej obowiązek ustalenia byłemu właścicielowi jednorazowej opłaty w przypadku jej zbycia w warunkach określonych hipotezą art. 36 ust. 3 i 9. Stawka tej opłaty stanowi obligatoryjny element miejscowego planu zagospodarowania, przy czym nie może być ona wyższa niż 30 % wartości wzrostu nieruchomości. Ustalenie w § 14 zaskarżonej uchwały stawki jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości dla pozostałych terenów w wysokości 0 % jest rażąco sprzeczne z postanowieniami ustawy, bo wyłączają ustawowy obowiązek ustalenia przez Prezydenta Miasta R. jednorazowej opłaty w sytuacji, gdy w wyniku uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wartość nieruchomości wzrosła, a jej właściciel lub użytkownik wieczysty ją zbywa, jak też wyłącza ustawowy obowiązek uiszczenia przez właściciela opłaty w takiej sytuacji.
Skarżący swoje stanowisko wspiera wyrokiem NSA z dnia 6.09.2002 r., sygn. akt II SA/Wr 93/02 - OSS 2003/1/15, w którym stwierdzono, że obowiązek zapłaty jednorazowej opłaty /renty planistyczne/ pobieranej w razie zbycia nieruchomości, której wartość w związku z uchwaleniem nowego lub zmienionego planu wzrosła, wyklucza możliwość ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego "zerowej" stawki procentowej służącej naliczeniu tej opłaty. Za dodatkowy argument należy uznać okoliczność, że żaden przepis ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym nie daje organowi stanowiącemu gminy jakiejkolwiek podstawy do różnicowania stawek procentowych jednorazowej opłaty ze względu na przeznaczenie nieruchomości w planie miejscowym. W konkluzji skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części zaskarżonej.