Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 października 2012 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej -skargę oddala-
II SA/Rz 673/12
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem skargi A. Z. jest decyzja Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (dalej: PWIS) z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego (dalej: PPIS) z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u A. Z. choroby zawodowej: obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, określonej w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r., w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869 - określanego dalej jako rozporządzenie w sprawie chorób zawodowych lub Rozporządzenia z 2009 r.).
W podstawie prawnej decyzji organ odwoławczy wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm., określanej dalej k.p.a.) oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych.
Z akt sprawy wynika, że PPIS po rozpoznaniu zgłoszenia choroby zawodowej u A. Z. decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], nie stwierdził u w/w choroby zawodowej typu obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych.
W uzasadnieniu organ wskazał, że A. Z. w okresie od 30 czerwca 1970 r. do 31 grudnia 1997 r. pracował w zawodzie galwanizer, hartownik i gięciarz rur. Przedstawił, że pacjent pracował w narażeniu m.in. na hałas ponadnormatywny. Od 1998 r. pobierał świadczenie rentowe, a od roku jest na emeryturze. Organ stwierdził, że pacjent skarży się na obustronne, postępujące pogorszenie słuchu, pogorszenie rozumienia mowy oraz szumy uszne. Na podstawie przeprowadzonej konsultacji oraz wykonanych badań ustalono rozpoznanie obustronnego odbiorczego uszkodzenia słuchu. Aktualnie przeprowadzone w IMP w Ł. kompleksowe badania audiologiczne wykazały ubytek słuchu o wielkości 48 dB dla ucha prawego i 50 dB dla ucha lewego. Organ naprowadził, że istotą braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej jest zbyt mała głębokość średniego uszkodzenia słuchu w okresie do dwóch lat od chwili zakończenia pracy w narażeniu na hałas ponadnormatywny. Na podstawie dokumentacji medycznej organ stwierdził, że w badaniach audiometrycznych z 1997 r. wielkość średniego uszkodzenia słuchu dla ucha prawego wyniosła 26 dB, zaś dla ucha lewego 32 dB. Dodatkowo w badaniu audiometrii tonalnej z dnia 4 maja 2009 r. wykonanej 13 lat do chwili zaprzestania pracy w hałasie, średnia głębokość uszkodzenia słuchu w uchu lepiej słyszącym wyniosła 43 dB. Wartości te nie spełniały kryterium niezbędnego do rozpoznania choroby zawodowej, określanej w ustawie, na co najmniej 45 dB w odniesieniu do ucha lepiej słyszącego. W związku z powyższym organ stwierdził brak podstaw do rozpoznania u A. Z. choroby zawodowej obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo - nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości, co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz. Konkludując organ podniósł, że mimo potwierdzonego długoletniego narażenia w/w na hałas znacznie przekraczający normatywy higieniczne, brak jest podstaw do rozpoznania u niego choroby zawodowej narządu słuchu.