Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Ryszard Bryk Sędziowie NSA Stanisław Śliwa AWSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 20 lutego 2008 r. sprawy ze skargi K. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia koncesji na wydobywanie kopaliny pospolitej I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej K. D. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia [...] marca 2007r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwana dalej w skrócie k.p.a.) po rozpatrzeniu zażalenia K. D. utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy z dnia [...] lutego 2007r. nr [...] odmawiające pozytywnego uzgodnienia koncesji na wydobywanie piasku budowlanego w miejscowości C. na części działki nr 1491/4.
W zażaleniu K. D. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu podała, że Wójt Gminy ponownie negatywnie uzgodnił wniosek o udzielenie koncesji na wydobycie piasku budowlanego ze złoża "C. - D." Negatywne stanowisko organ uzasadnił zapisem ze Studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy M., który określa funkcję dla terenu "Lasy - projektowana granica polno-leśna". Dla terenu objętego wnioskiem nie został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Odmowa uzgodnienie przy jej uznaniowym charakterze winna zostać należycie uzasadniona, a tę oparto tylko na ogólnikowych twierdzeniach. Nieuzasadniona jest teza, iż lasy stanowią cenny element środowiska, co niweczy prowadzenie zaplanowanej przez skarżącą działalności wydobywczej. Powołała tezę wyroku NSA z 4 października 2004r. sygn. akt II SA/1514/2000, w którym ochronie przed eksploatacją poddano park krajobrazowy, dla którego sporządzono plan ochrony. Natomiast NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 sierpnia 1991r. III SA/625/91 wyraził pogląd, że przepisy dopuszczające odmowę udzielenia koncesji, jako stanowiące wyjątek od zasady wolności i równości podmiotów gospodarczych wyrażonej w ustawie o działalności gospodarczej nie mogą być interpretowane w drodze wykładni rozszerzającej. Organ zapis w studium potraktował rozszerzająco i uznaniowo. Teren, na którym ma być prowadzona eksploatacja jest własnością skarżącej, terenem pustym, bez zabudowań i planowana eksploatacja nie zakłóci gospodarczego przeznaczenia okolicznych nieruchomości.
Kolegium nie uznało za zasadne zarzuty zażalenia. W uzasadnieniu wskazało, iż z projektu decyzji Starosty M. przedłożonego do zaopiniowania wynika, że skarżąca ubiega się o uzyskanie koncesji na wydobywanie piasku budowlanego ze złoża C.-D." na części działki nr 1491/4 w C. o pow. 0,6 ha.
Kolegium odnosząc się do treści art. 16 ust. 5 ustawy prawo geologiczne i górnicze podało, że rozstrzygnięcie w nim wymienione musi mieć charakter zobiektywizowany, w zasadzie związany z treścią planu zagospodarowania przestrzennego lub studium. Nie może wykraczać poza problematykę zagospodarowania przestrzennego, ponieważ studium jako plan - program, jest wyrazem perspektywicznej polityki przestrzennej, odnoszącym się do całego obszaru gminy, stanowiąc podstawę działań podejmowanych na terenie gminy. Uchwałą w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Rada Gminy M. dokonała swoistego samoograniczenia w zakresie uchwalonych na podstawie tego studium uwarunkowań Ustalenie innego sposobu zagospodarowania terenu niż to wynika ze studium może nastąpić po odpowiedniej zmianie w jego treści. Według orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wymogi dotyczące elementów informacyjnych jak i regulacyjnych należy interpretować nie tylko językowo, ale i celowościowo, biorąc pod uwagę cel, któremu ma służyć studium. Wymóg ten jest spełniony wówczas, gdy z zapisu wynika konkretna dyrektywa na przyszłość, pozwalająca napisać "spójny ze studium plan zagospodarowania przestrzennego". Postanowienia studium byłyby sprzeczne z ustawą, gdy ich "ogólnikowość" i "hasłowość" nie pozwalają na realizację celów, które ma spełnić studium (wyrok NSA z 25.06.2002r. II S.A./Kr 608/02 OSS 2002 nr 4, poz. 103).