Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Marcin Kamiński /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...], znak sprawy: [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej I. K. kwotę 997 zł /słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi IK jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...], znak: [...], przedmiocie ustalenia warunków zabudowy terenu.
Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco:
Pismem z dnia 2 marca 2015 r. EW (wnioskodawca) zwrócił się do Wójta Gminy [...] z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi i infrastrukturą oraz budowie budynku gospodarczego, na działce nr 1046 położonej w [...]. Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca określił planowany sposób zagospodarowania terenu jako "zabudowę zagrodową", wskazując, że posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 1,16 ha.Jednocześnie we wniosku wskazano, że projektowane obiekty budowlane obejmują "garaż wbudowany w bryłę budynku mieszkalnego" oraz "budynek gospodarczy usytuowany na działce zgodnie z załączonym szkicem"
Decyzją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] znak: [...], Wójt Gminy [...] ustalił warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynku gospodarczego, na terenie nieruchomości obejmującej działkę nr 1046 w [...]. Zgodnie z treścią rozstrzygnięcia, ustalono możliwość budowy budynku gospodarczego "w granicy działki nr 1047 (dotyczy usytuowania budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę granicy)".
W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (K.p.a.), art. 1 ust. 2, art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 54, art. 61 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.), rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Powyższa decyzja, wskutek uwzględnienia odwołania wniesionego przez skarżącą, została uchylona wydaną na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...].
Organ odwoławczy wskazał, że wobec zgłoszonych w odwołaniu obaw i zastrzeżeń co do lokalizacji budynku w granicy, należy przede wszystkim uwzględnić treść wniosku inwestora i szczegółowość analizy, a także uzasadnienie wprowadzenia w decyzji takiego usytuowania budynku. W złożonym wniosku inwestor użył jedynie określenia "wzdłuż istniejącego płotu sąsiada", a nie "w granicy obu działek". W przeprowadzonej analizie funkcji oraz cech zagospodarowania przestrzennego stwierdzono wprawdzie, że w terenie analizowanym większość budynków usytuowana jest w granicy działek sąsiednich lub w zbliżeniu do nich, niemniej nie wskazano konkretnych działek i obiektów. Stwierdzenie zaś, że planowane przez inwestora budynki sytuowane mają być w granicy działek, nie znajduje odzwierciedlenia we wniosku ani materiałach postępowania. Zdaniem Kolegium, w opisywanej sprawie nie znajduje również uzasadnienia powołanie się na działanie "z mocy prawa" przepisu § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Po pierwsze, nie było intencją wnioskodawcy takie lokalizowanie obu budynków, po drugie, użył on stwierdzenia "wzdłuż płotu", a nie "w granicy nieruchomości".