Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Bryk Sędziowie AWSA Jolanta Ewa Wojtyna WSA Robert Sawuła /spr./ Protokolant: ref. staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2003 r. Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych skargę oddala
II SA/Rz 37/04
Uzasadnienie
Decyzją z dn. [...].11.2003r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Wójta Gminy [...] z dn. [...].10.2003r. [...] i orzekło o udzieleniu M. G. zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% do 18% alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży w lokalu "C. w M. przy ul. B., oznaczając termin ważności tego zezwolenia. Decyzję doręczono stronie oraz Wójtowi Gminy W dn. [...].12.2003r. Rada Gminy [...]podjęła uchwałę [...] w sprawie wyrażenia zgody na wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie na w/w decyzję SKO powierzając wykonanie uchwały wójtowi gminy. W wykonaniu cyt. uchwały Wójt Gminy działając imieniem tej Gminy wniósł skargę w dn.5.01.2004r. adresowaną do NSA OZ w Rzeszowie na decyzję SKO z dn. [...].11.2003r. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, wnosząc o jej uchylenie. W skardze zarzucono naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art.12 ust.1, art.18 ust.1 i 3a ustawy z dn.26.10.1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. Nr 147 z 2002r., poz.1231 ze zm.) poprzez twierdzenie, że organ właściwy do wydania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych nie jest właściwy do badania przesłanek spełniania limitu zezwoleń w dacie orzekania. Skarżąca kwestionuje także stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) który to organ uznał, iż uchwała Rady Gminy z dn. [...].08.2003r. Nr [...] nie może być podstawą orzekania w sprawie z uwagi na brak jej promulgacji. W tym zakresie powołano się na stanowisko doktryny (nie wskazując na żadne przykład) oraz na praktykę organów nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego. Co do kwestii posiadania interesu prawnego w zaskarżeniu decyzji SKO skarżąca wskazała, iż pozostawienie jej w obiegu prawnym utrwali w praktyce stanowisko tego organu, iż uchwała Nr [...] Rady Gminy nie będzie uwzględniana przez SKO przy okazji rozstrzygania spraw. Skarżąca powołała się w tym zakresie na stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w postanowieniu z dn.8.10.2002r. sygn.III RN 177/01. W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o odrzucenie skargi, powołując się na dyspozycję art.58 § 1 ustawy z dn.30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270, zwana dalej Ppsa) i wywodząc iż skargę złożył wójt gminy, który orzekał w sprawie administracyjnej jako organ I instancji. Powołując się na stanowisko zajmowane w wyrokach SA/Rz 1684/01 z dn.25.10.2001r. oraz SA/Rz 146/99 z dn.18.02.1999r. SKO podnosi, że organ który orzekał w I instancji nie jest uprawniony do wnoszenia skargi do sądu administracyjnego. Odnośnie legitymacji procesowej gminy wskazano, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowane zostało stanowisko, iż bez względu na przedmiot sprawy i jej rzeczywisty związek z interesem prawnym, gmina nie jest strona postępowania w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydaje wójt, a to oznaczać musi brak uprawnienia do wniesienia skargi sądowoadministracyjnej. Na rozprawie pełnomocnik SKO zmodyfikował wniosek wnosząc o odrzucenie, ewentualnie o oddalenie skargi.