Sprawa ze skargi na decyzję Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie w przedmiocie kary pieniężnej za niezastosowanie się do obowiązku czasowego ograniczenia prowadzenia działalności
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa AWSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 18 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie z dnia 10 grudnia 2021 r. nr SE.906.2.59.2021.MR w przedmiocie kary pieniężnej za niezastosowanie się do obowiązku czasowego ograniczenia prowadzenia działalności I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia 6 października 2021 r. nr PSK.967.1.76.2021; II. zasądza od Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie na rzecz skarżącego T. S. kwotę 2 200 zł /słownie: dwa tysiące dwieście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/6

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Podkarpackiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Rzeszowie (dalej: "PPWIS", "organ odwoławczy", "organ II instancji") z dnia 10 grudnia 2021 r. nr SE.906.2.59.2021.MR odmawiająca uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie nałożenia kary pieniężnej za niezastosowanie się do czasowego ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na prowadzeniu siłowni, klubów i centrów fitness.

W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 138 § 1 pkt 1, art. 155 w zw. z art. 154 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm.; dalej: "k.p.a.") oraz - art. 12 ust. 2 pkt 1, art. 37 ust. 1 ustawy z 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2021 r. poz. 195 ).

Z nadesłanych do Sądu akt administracyjnych oraz uzasadnień wydanych w sprawie decyzji wynika, że decyzją z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny (dalej: "PPIS", "organ I instancji") wymierzył T.S. (dalej jako: "skarżący") karę pieniężną w kwocie 10 000 zł, za niezastosowanie się do czasowego ograniczenia określonych zakresów działalności przedsiębiorców w zakresie działalności polegającej na prowadzeniu siłowni, klubów i centrów fitness. Decyzja nie została odebrana przez adresata, a złożone od niej odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu do jego wniesienia, co zostało stwierdzone postanowieniem PPWIS z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...],

Następnie w dniu 15 lipca 2021 r. do Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej wpłynął wniosek skarżącego o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej decyzji PPIS z dnia [...] marca 2021 r., w którym podniósł, że decyzja ta została wydana w oparciu o niekonstytucyjne przepisy, a więc bez podstawy prawnej, jak również z rażącym naruszeniem prawa.

W wyniku rozpoznania powyższego wniosku, PPWIS decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji PPIS z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej na skarżącego, oceniając, że decyzja ta nie jest obarczona wskazaną przez skarżącego wadą wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Kolejno pismem z dnia 14 września 2021 r. skarżący zwrócił się do PPIS o uchylenie ww. decyzji z dnia [...] marca 2021 r., na podstawie art. 155 k.p.a., argumentując wniosek niekonstytucyjnością przepisów, na podstawie których została wydana decyzja nakładająca na skarżącego karę pieniężną.

Decyzją z dnia 6 października 2021 r. nr PSK.967.1.76.2021, PPIS odmówił uchylenia ostatecznej decyzji własnej z dnia [...] marca 2021 r. nr [...]. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ I instancji wskazał, że argumentacja przedstawiona na poparcie wniosku jest tożsama ze wskazaną we wniosku o stwierdzenie nieważności ww. decyzji. Zdaniem PPIS wniosek o uchylenie decyzji stanowi jedynie kolejną próbę wzruszenia ostatecznej decyzji, od której strona nie złożyła w przepisowym terminie odwołania. Organ zaznaczył, że postępowanie prowadzone na podstawie art. 155 k.p.a. jest nadzwyczajnym postępowaniem, które nie może prowadzić do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, ale do kontroli i weryfikacji decyzji ostatecznej jedynie w aspekcie, czy za uchyleniem przemawia interes społeczny lub słuszny interes strony. Zdaniem organu strona nie przedstawiła żadnego argumentu przemawiającego za uwzględnieniem jej słusznego interesu oraz interesu publicznego. Organ stwierdził, że nie może być brane pod uwagę upatrywanie interesu publicznego w tym, aby rozstrzygnięcia administracyjne były zgodne z prawem, w świetle wydanej wcześniej decyzji PPWIS odmawiającej stwierdzenia nieważności kwestionowanej przez stronę decyzji.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6205 Nadzór sanitarny
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Sanitarny