Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Paweł Zaborniak /spr./ WSA Piotr Godlewski Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w [...] na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zamontowania urządzeń radiokomunikacyjnych -skargę oddala-
Przedmiotem skargi A sp. z o.o. z/s w [...], dalej "Spółka" jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "WINB", z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie zamontowania urządzeń radiokomunikacyjnych.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, dalej "PINB", decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] umorzył w całości postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie zamontowania urządzeń radiokomunikacyjnych na wieży stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na działce nr 1025/3 położonej w I. Organ ustalił, że stacja wybudowana została na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] października 2008 r. wydanej przez Starostę [...] oraz użytkowana jest na podstawie decyzji wydanej przez PINB z dnia [...] lutego 2012r. nr [...]. W oparciu o wyjaśnienia przedstawiciela Spółki, właściciela stacji, organ ustalił, że w lipcu 2013r. na wieży stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na działce nr 1025/3 zainstalowano dodatkowe urządzenia: trzy anteny na wysokości 35,25 m o azymutach 90,230 i 320 st. (wymiary anten: dł. 250 cm, szer. 60 cm, grab. 15 cm) oraz trzy moduły radiowe poniżej anten na wysokości ok. 34 m (wymiary modułów: 45 x 45 x 12cm). Anteny za pomocą własnych uchwytów przymocowane zostały bezpośrednio do konstrukcji wieży. Organ przytoczył art. 29 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. za 2016 r., poz. 290 ze zm., dalej "P.b.") po myśli którego pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych na obiektach budowlanych oraz art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b P.b. wedle którego zgłoszenia właściwemu organowi wymaga instalowanie urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych. W ocenie organu powiatowego nie nastąpiła rozbudowa konstrukcji wieży, a jedynie zainstalowano na niej dodatkowe urządzenia, co nie wymagało pozwolenia na budowę. Nie wymagało też uprzedniego zgłoszenia, bowiem powyższe urządzenia radiokomunikacyjne zamocowane na wieży posiadają wysokość mniejszą niż 3m. W związku z powyższym postępowanie w sprawie robót wykonanych przy wieży podlegało umorzeniu w całości.
W odwołaniu od powołanej wyżej decyzji Ogólnopolskie Stowarzyszenie [...] zarzuciło naruszenie:
art. 7, art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., "k.p.a.") poprzez wydanie decyzji, pomimo, że znajdująca się w aktach dokumentacja nie pozwala na ocenę rzeczywistego wpływu przedsięwzięcia na środowisko tym bardziej, że jest sprzeczna również z orzeczeniami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w których zakazuje się dzielenia przedsięwzięcia, art. 6 k.p.a. w związku z art. 2 oraz 7 Konstytucji poprzez przyjęcie, iż w demokratycznym państwie polskim osoby uczestniczące w procesie budowlanym oraz organizacje społeczne są pozbawione możliwości kontroli działań inwestora, jeżeli otrzyma on prawomocną decyzję o pozwoleniu na budowę, po wydaniu której przepisy art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. przestają obowiązywać i tym samym obiekt może być użytkowany niezgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym, art. 6 ust. 1 zał. 1 pkt 20 Konwencji z Arhus w powiązaniu z § 3 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko poprzez pominięcie najważniejszego przepisu stosowanego przy kwalifikacji inwestycji oraz ustalaniu obszaru oddziaływania obiektu z jednoczesnym stwierdzeniem, że inwestycja nie wymaga decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz nie ogranicza zagospodarowania terenów sąsiednich, art. 5 ust. 1 pkt 9 P.b. w odniesieniu do art. 64 ust. 3 Konwencji w powiązaniu z art. 140, 143, 144 kodeksu cywilnego poprzez nieustalenie zasięgu występowania pól elektromagnetycznych o wartościach ponadnormatywnych z uwzględnieniem kumulacji pola elektromagnetycznego oraz zjawiska odbić, co nie pozwala na uznanie, że inwestycja nie narusza uzasadnionych interesów osób trzecich, art. 3 pkt 6 P.b. poprzez przyjęcie, iż zwiększenie mocy istniejącego obiektu budowlanego nie stanowi jego rozbudowy, art. 48 w związku z art. 3 pkt 6 w związku z art. 3 pkt 7a w związku z art. 33 ust. 1 P.b. poprzez przyjęcie, iż nie mają one zastosowania z uwagi, iż samo pozwolenie na budowę oraz użytkowanie nie było wydane dla konkretnych parametrów technicznych anten i tym samym obie decyzji są nieistotne w niniejszej sprawie.