Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lechowska Sędziowie NSA Marian Ekiert /spr./ AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant: sekr. sąd. Maria Kołcz po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego - skargę oddala -

Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

II SA/Rz 260/05

U Z A S A D N I E N I E

Po rozpoznaniu wniosku A. Sp. z. o.o., działając na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.Ust. Nr 80 poz. 717 z późn. zm./ z upoważnienia Burmistrza [...] Architekt Miejski postanowieniem z dnia [...].12.2004 r. nr [...] zawiesił z urzędu ponownie postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy na budowę samoobsługowego domu towarowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą na terenie działek nr nr [...] przy ul. Ż. oraz kabla elektroenergetycznego zasilającego przez teren działek nr [...].

W uzasadnieniu swojego postanowienia organ podniósł, iż w dniu 27.09.2004 r. Rada Miejska [...] podjęła uchwałę o sporządzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta "[...]", który swoim obszarem obejmuje m. innymi wyżej wymienione działki wnioskowane do zabudowy. Zgodnie zatem z powołanym przepisem cyt. ustawy postanowiono zawiesić postępowanie na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez wnioskodawcę. W owym czasie tj. do dnia 2.07.2005 r. Rada Miasta winna uchwalić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W przeciwnym razie zawieszone postępowanie zostanie podjęte, a następnie wydana zostanie decyzja.

Postanowienie to zaskarżyła zażaleniem skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego A. Sp. z. o.o. zarzucając naruszenie art. 62 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez błędne przyjęcie, iż w niniejszej sprawie zachodzą podstawy obligatoryjnego zawieszenia postępowania oraz naruszenie art. 7 w zw. z art. 123 kpa poprzez przekroczenie granic uznania administracyjnego przy wydawaniu postanowienia i niedostateczne uzasadnienie wydanego rozstrzygnięcia.

Uzasadniając przedstawione zarzuty natury proceduralnej skarżąca Spółka podnosi, iż treść uzasadnienia zaskarżonego postanowienia zdaje się wskazywać na to, iż organ I instancji przyznał przesłankom zdefiniowanym w art. 62 cyt. ustawy walor podstaw obligatoryjnego zawieszenia postępowania, opierając swoje wnioskowanie na tym, że skoro w trakcie toczącego się postępowania podjęta została stosowna uchwała przez Radę Miasta o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania, to postępowanie podlega zawieszeniu. W art. 62 ust. 1 zd. 1 mówi się, że "Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy", co uprawnia stwierdzenie, że tego typu postanowienie nie ma charakteru "postanowienia związanego", a tym samym przepis ten nie stanowi o obligatoryjnym zawieszeniu postępowania. Zaskarżone postanowienie oraz jego uzasadnienie w żaden sposób nie odnoszą się do występującej na gruncie art. 62 ust. 1 ustawy problematyki uznania administracyjnego. Zarówno bowiem decyzja jak i postanowienie oparte o uznanie administracyjne wymagają szerszego uzasadnienia. Tym wymogom zaskarżone postanowienie nie czyni zadość i co więcej można organowi postawić zarzut, że wydał je w warunkach ustawowego skrępowania, przyjmując z góry i bez podania przyczyn, iż samo już podjęcie uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obliguje go do zawieszenia postępowania. Niezależnie od tego nadmienić należy, iż w obowiązującym stanie prawnym swoboda uznania administracyjnego jest ograniczona tym, że organ stosujący prawo jest zobowiązany w toku postępowania mieć na względzie "interes społeczny i słuszny interes obywateli /art. 7 kpa/. Te kryteria pozostały zupełnie poza obszarem zainteresowania organu I instancji. Jak zaś podkreślono w aktualnej również w nowym reżimie prawnym uchwale 5 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3.06.1996 r., zawieszenie postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie tylko, że implikuje oddalenie w czasie merytorycznego załatwienia sprawy, ale tworzy niebezpieczeństwo podjęcia kiedykolwiek zamierzonych inwestycji. W rezultacie takie nie poparte merytorycznymi argumentami zawieszenie postępowania pozostaje w sprzeczności z art. 6 ustawy i art. 21 oraz 64 Konstytucji. Z istoty bowiem konstytucyjnie chronionego prawa własności wynika możliwość szerokiego korzystania z nieruchomości gruntowych w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, zgodnie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem prawa /art. 140 kc/. Stąd też uprawniony jest zarzut, iż organ wydał zaskarżone postanowienie z przekroczeniem granic uznania administracyjnego i co więcej dokonany wybór rozstrzygnięcia nie został prawidłowo w zgodzie z art. 7 kpa uzasadniony.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze