Decyzja , którą uzgadnia zaskarżone postanowienie nie dotyczy lokalizacji składowiska odpadów a zmiany sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu polegającego na zmianie sposobu użytkowania i przebudowie budynków oraz wiaty i usytuowaniu zbiornika do gromadzenia oleju przepracowanego, stąd jej ocena z punktu wymogów wspomnianego rozporządzenia nie jest uzasadniona.
Wprawdzie w uzasadnieniu projektu decyzji organ wskazuje , iż zamierzenie należy do wymagających sporządzenia raportu o oddziaływania na środowisko ( §2 pkt 39) rozporządzenia (instalacje do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, w tym składowiska odpadów niebezpiecznych), co podobnie jak sformułowania zawarte w Raporcie ( Podsumowanie) uzasadnia przypuszczenie, że inwestorzy przygotowują się do poszerzenia działalności gospodarczej i w przyszłości ich działalność może objąć odzysk odpadów, jednak działalność tego rodzaju wymaga pozwolenia. Pozwolenie przedłożone przez inwestorów nie uprawnia ich do odzysku odpadów. Kwestia jego uzyskania pozostaje poza zakresem postępowania wpadkowego w przedmiocie uzgodnienia wielokrotnie opisywanego projektu decyzji.
Kwestia zgodności inwestycji z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego (o ile takowy istnieje), a także zachowania wymogów wynikających z innych dziedzin prawa ( prawo budowlane , ochrona przeciwpożarowa) dotyczy legalności decyzji a więc postępowania głównego, które z przyczyn wskazanych na wstępie nie jest przedmiotem oceny organu i sądu w niniejszej sprawie. Zarzuty w tym zakresie mogą być podnoszone w postępowaniu głównym a także na dalszych etapach realizacji inwestycji.
Zarzuty dotyczące niedozwolonych immisji wiążą się z wykonywaniem działalności gospodarczej , która musi odpowiadać warunkom wynikającym z pozwolenia na jej wykonywanie.
Skoro zaskarżone postanowienie opiera się na "Raporcie oddziaływania na środowisko" odpowiadającym art. 52 P.o.ś. a przedmiotem oceny jest zamierzenie inwestycyjne polegające na przebudowie, budowie lub zmianie przeznaczenia obiektów w celu wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem wskazanym wyżej, nie dotyczącym składowania a magazynowania odpadów, skarga która odwołuje się do wymogów przewidzianych dla innych zamierzeń jest niezasadna.
Z przytoczonych wyżej względów, Sąd w oparciu o przepis art. 151 P.p.s.a. oddalił skargę.