Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Paweł Zaborniak AWSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 22 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 17 listopada 2021 r. nr SKO.4111/690/2021 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla punkt 1 zaskarżonej decyzji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie na rzecz skarżącego P. B. kwotę 480 zł /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie ( dalej: "Kolegium", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") uchylająca decyzję Burmistrza G. ( dalej: "organ I instancji") odmawiającą przyznania P.B. ( dalej: "skarżący") prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad żoną B.B. i orzekająca jednocześnie o odmowie przyznania skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad żoną na okres od 1 stycznia 2020 r. do 30 września 2020 r. oraz o przyznaniu tego świadczenia za okres od 1 października 2021 r. do 31 maja 2026 r.
W podstawie prawnej decyzji organ powołał art. 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.; dalej: "k.p.a.") oraz art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ( Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.; dalej: "u.ś.r.")
Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że wnioskiem z 15 stycznia 2021 r. skarżący zwrócił się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad żoną. Do wniosku dołączył oświadczenie, że na podstawie art. 27 ust. 5 u.ś.r. z dniem przyznania mu świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje ze specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Decyzją z 11 marca 2021 r. organ I instancji odmówił skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Jako podstawę domowy wskazał fakt, że stan niepełnosprawności podopiecznej nie powstał w okresie, o jakim mowa w art. 17 ust. 1b u.ś.r., a ponadto, że skarżący pobiera jednocześnie specjalny zasiłek opiekuńczy w przypadku ustawowego zakazu kumulacji świadczeń, o którym mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r.
Uchylając powyższą decyzję Kolegium w decyzji z 14 maja 2021 r. wskazało, że podane przez organ I instancji powody, dla których odmówiono przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego tj. moment powstania niepełnosprawności oraz fakt pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego, nie uzasadniają wydanego rozstrzygnięcia. Organ zwrócił przy tym uwagę na spoczywający na organach obowiązek informowania stron o przysługujących im prawach.
Organ I instancji ponownie rozpoznając sprawę decyzją z dnia 1 lipca 2021 r. kolejny raz odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, jeszcze raz powołując się na fakt, że niepełnosprawność podopiecznej nie powstała w okresie wskazanym w art. 17 ust. 1b u.ś.r., a ponadto zwrócił uwagę na ewentualną możliwość skierowania osoby wymagającej opieki do Zakładu Leczniczo -Opiekuńczego.
W dniu 7 października 2021 r. do organu I instancji wpłynęło pismo z oświadczeniem skarżącego o rezygnacji ze specjalnego zasiłku opiekuńczego od miesiąca złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.