Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Maciej Kobak WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant referent Patrycja Bar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2020 r. sprawy ze skargi R. F. na decyzję Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym -skargę oddala-
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: "WITD", "organ odwoławczy, lub "organ II instancji") z [...] października 2019 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] czerwca 2019r. nr [...] o nałożeniu na R. F. (dalej: "skarżący") kary pieniężnej w wysokości12.000 złotych.
W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096; dalej: "k.p.a."), art. 4 pkt 11 i 22, art. 5b ust. 1, art. 87 ust. 1, art. 92a ust. 1, 3 i 7 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 58; dalej: "u.t.d.") oraz lp. 1.1 załącznika nr 3 do u.t.d.
Decyzja zapadła w oparciu o następujący stan faktyczny;
W dniu [...] kwietnia 2019 r. w Rzeszowie funkcjonariusze Policji zatrzymali do kontroli pojazd marki TOYOTA o nr rej. [...], którym kierował skarżący. Skarżący wykonywał przewóz pasażerów z ul. [...] na ul. [...] w [...]. W toku kontroli wyjaśnił, że przewóz wykonywał na rzecz firmy PHU E. P. K., z którą zawarł umowę zlecenia na wykonywanie przewozu osób samochodem osobowym, a także, że w tym dniu wykonał jeszcze 10 przewozów za pośrednictwem aplikacji BOLT. Skarżący nie okazał licencji na przewóz osób, jedynie kserokopię licencji wydanej dla firmy U. D. sp. z o.o. sp. k.
Na tej podstawie skarżącemu została wymierzona kara 12.000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji.
W odwołaniu skarżący reprezentowany przez pełnomocnika zarzucił naruszenie:
- art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych czynności oraz niezebranie i nierozpatrzenie materiału dowodowego, w szczególności nieustalenie, czy czynności podjęte przez skarżącego nosiły cechy wykonywania działalności gospodarczej oraz czy skarżący posiadał status przedsiębiorcy w chwili kontroli;
- art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez brak odniesienia się do twierdzeń skarżącego, iż kontrolowany przejazd wykonywany był w imieniu PHU E. P. K., z którym skarżący zawarł stosowną umowę;
- art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez nieustalenie, czy doszło do wykonywania transportu drogowego, a także naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na rozstrzygnięcie:
- art. 5b u.t.d. w zw. z lp. 1.1 załącznika nr 3 do u.t.d. w sytuacji, gdy czynności podejmowane przez skarżącego nie mieszczą się w definicji krajowego transportu drogowego;
-art. 92a ust. 1 i 6 w zw. z lp. 1.1 załącznika nr 3 do u.t.d. w z w. z art. 4 pkt 6a u.t.d. poprzez nałożenie kary pieniężnej przewidzianej dla podmiotów świadczących przewóz drogowy w rozumieniu ustawy.
Na tych podstawach wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania.
W uzasadnieniu zarzucił, że nie prowadzi działalności gospodarczej, której koniecznymi przesłankami są ciągłość i powtarzalność, a tych nie stwierdzono. Dalej podniósł, że definicję przewozu okazjonalnego należy wywieść z rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92, Rozporządzenia Rady (WE) nr 11/98, a także Rozporządzenia 1073/2009 i stwierdzić, że jest ona zbieżna ze słownikowym znaczeniem słowa "okazjonalny", czyli wiążący się z nadarzającymi się okazjami - nie może być utożsamiany z przewozem osób taksówką. Ponadto, jak podaje, immanentną cechą takich przewozów jest okoliczność, że przewóz grupy pasażerów następuje z inicjatywy kierującego lub pasażera, a organy nie ustaliły z czyjej inicjatywy miałoby dojść do przewozu. Nie ustaliły także, czy czynności wykonywane przez skarżącego mieściły się w pojęciu przewozu okazjonalnego.