Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Stanisław Śliwa Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 24 lutego 2011 r. sprawy ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej A. N. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
II SA/Rz 1151/10
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010r. nr [...] Prezydent Miasta P.działając na podstawie art. 144 ust. 1, art. 145 ust. 1, art. 146 i art. 148 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.)- zwana dalej u.g.n. oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego) zwana dalej w skrócie k.p.a. i Uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w P. z dnia [...] czerwca 2000r. w sprawie ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej w związku z wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej ustalił A. N. właścicielce działki nr ewid. 944 o pow. 0,1200 ha obr. 214 położonej w P. przy ul. T., opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej tj. sieci kanalizacyjnej w wysokości 2 280 zł, płatną w kasie lub na konto Urzędu Miasta P., w terminie 14 dni od dnia kiedy decyzja stanie się ostateczna.
W odwołaniu od tej decyzji, złożonym w zbiorowym piśmie z dnia 12 sierpnia 2010 r. skarżąca wniosła o "odstąpienie od decyzji ustalających opłaty adiacenckiej". Powołując się na przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami (art. 143 ust. 1, art. 144 ust. 1 i 2) oraz Konstytucję wskazała, że nieruchomości położone przy ul. T. wykorzystywane są na cele rolne i leśne, a ich właściciele płacą podatek rolny na rzecz miasta. Decyzje naliczające opłatę adiacencką skierowano tylko do właścicieli nieruchomości zabudowanych, co jest sprzeczne z powołanymi wyżej ustawami, w tym, art. 2 i 84 Konstytucji RP. Właściciele posesji położonych przy ul. T. sfinansowali w całości budowę sieci gazowej i wodociągowej, co powinno stanowić podstawę do zwolnienia ich z opłat adiacenckich za inne urządzenia infrastruktury technicznej. Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami dyskryminują część obywateli, pozwalają na naliczenie opłat adiacenckich w stosunku do części osób i to w różnych wysokościach, pomijając innych obywateli miasta.
Pismem z dnia 23 sierpnia 2010 r. potwierdziła, że pismo z dnia 12 sierpnia 2010r. stanowi odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...].08.2010 r. nr [...] (uwaga Sądu: powinno być 4 sierpnia 2010 r.)
Decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr SKO [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W podstawie prawnej organ przywołał art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 144 ust. 1, art. 145 ust. 1 i art. 146 ust. 1-3 u.g.n. Cytując wyżej wymienione przepisy organ wskazał, iż właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Wójt, burmistrz, prezydent miasta może w drodze decyzji ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.