Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 listopada 2014 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie umieszczenia w domu pomocy społecznej -skargę oddala-
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r. sygn. akt [...], Sąd Rejonowy w [...] orzekł o przyjęciu M. D. do domu pomocy społecznej bez jego zgody, po zakończeniu leczenia szpitalnego. Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r. sygn. akt [...] ustanowił natomiast kuratorem dla ww. jako osoby niepełnosprawnej jego ojca J. D. Następnie decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Burmistrz Miasta [...] skierował M. D. do domu pomocy społecznej dla osób przewlekle psychicznie chorych w [...].
Decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], Starosta Powiatu [...] umieścił M. D. w domu pomocy społecznej w [...] uznając, że zaistniały przesłanki określone w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 182). Zgodnie z powołanym przepisem osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej.
W odwołaniu od powyższej decyzji oraz w piśmie uzupełniającym z dnia 16 maja 2013 r. M. D. oświadczył, że rozstrzygnięcie w niej zwarte jest niesłuszne, niesprawiedliwe i podjęte na podstawie błędnych przesłanek oraz sfałszowanych wniosków. W jego ocenie nie ma potrzeby kierowania go do żadnego ośrodka opieki, jako że nie zachodzą wobec jego osoby przesłanki określone w art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Nie wymaga bowiem całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, może funkcjonować w życiu codziennym bez potrzeby pomocy w formie usług opiekuńczych.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] stwierdziło niedopuszczalność odwołania uznając, że zostało ono wniesione przez osobę nieuprawnioną. Dla strony został bowiem ustanowiony kurator i zasadnie decyzję organu I instancji doręczono temu kuratorowi.
Wskutek uwzględnienia skargi M. D. wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2014 r. sygn. II SA/Rz 745/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżone postanowienie stwierdzając, że zostało ono wydane z naruszeniem przepisów prawa. Sąd podkreślił, że ustanawiając na podstawie art. 183 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dla M. D. kuratora dla osoby niepełnosprawnej Sąd Rejonowy w [...] upoważnił go do podejmowania działań zmierzających do udzielenia M. D. pomocy w prowadzeniu wszelkich spraw przed organami pomocy społecznej, ochrony zdrowia, organami administracji rządowej i samorządowej, organami ubezpieczeń społecznych, a w szczególności do podjęcia działań zmierzających do uzyskania przez niego renty. Kurator ustanowiony w takim trybie nie jest jednak przedstawicielem ustawowym osoby niepełnosprawnej, ponieważ ta zachowuje pełną zdolność do czynności prawnych. Ustanowienie na tej podstawie kurateli następuje jedynie w celu niesienia pomocy osobie ułomnej przy załatwianiu dotyczących jej spraw. Tak więc decyzja organu I instancji powinna zostać doręczona osobiście M. D., a wniesione przez niego odwołanie nie mogło zostać uznane za niedopuszczalne.