Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Maciej Kobak /spr./ Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka WSA Marcin Kamiński Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi L. W. na decyzję Wojewody z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Starosty z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...].
Przedmiotem skargi L. W. (dalej w skrócie: "skarżący") jest decyzja Wojewody [...] (dalej w skrócie: "Wojewoda") z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...] (dalej w skrócie: "Starosta") z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] o odmowie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Kwestionowana decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
Po rozpoznaniu wniosku skarżącego, Starosta decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] działając na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 10 ust. 7 pkt 1, art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1265 z późn. zm. - dalej w skrócie: "u.p.z.") oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm. - dalej w skrócie: "k.p.a."), orzekł o: 1) uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną od dnia 4 lipca 2019 r.; 2) odmowie przyznania skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W uzasadnieniu decyzji Starosta wyjaśnił, że skarżący spełnia warunki określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.z. w związku z czym należało uznać go za osobę bezrobotną od dnia 4 lipca 2019 r.
Następnie Starosta wskazał, że skarżący rejestrując się przedłożył:
- zaświadczenie Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2019 r. znak: [...], z którego wynika, iż w okresie od 13 lipca 2017 r. do 31 października 2018 r., oraz od 23 listopada 2018 r. do 26 maja 2019 r. pobierał specjalny zasiłek opiekuńczy w związku z opieką nad bratem,
- decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. znak: [...] o przyznaniu specjalnego zasiłku opiekuńczego od 23 listopada 2018 r. w związku z opieką nad niepełnosprawnym bratem,
- decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] orzekającą m.in. o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym bratem od 27 maja 2019 r. do [...] czerwca 2019 r. tj. do dnia zgonu brata.
Następnie Starosta przytoczył treść art. 71 ust. 1 i ust. 2 pkt 9 u.p.z.
Starosta stwierdził, że w sytuacji gdy okres sprawowania opieki nie był ciągły, gdyż był przerywany np. zatrudnieniem, przebywaniem osoby w zakładzie opiekuńczym itp., to do okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych można zaliczyć tylko ten okres opieki, który był zakończony śmiercią podopiecznego. Pozostałe wcześniejsze okresy opieki, które nie kończyły się śmiercią osoby, nad która opieka była sprawowana, nie mogą być zaliczone do nabycia prawa do zasiłku.
Starosta wskazał, że skarżący w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, tj. w okresie od 3 stycznia 2018 r. do 3 lipca 2019 r. posiada łącznie 509 dni okresu pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego oraz świadczenia pielęgnacyjnego. Jednakże po odliczeniu okresu od 3 stycznia 2018 r. do 31 października 2018 r., tj. okresu pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego, który nie był zakończony zgonem osoby nad którą była sprawowana opieka, skarżący posiada jedynie 207 dni okresu uprawniającego do zasiłku.