Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Ewa Partyka WSA Elżbieta Mazur - Selwa /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 28 października 2021 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej R. W. kwotę 480 zł /słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "Kolegium", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] (dalej: "Burmistrz" lub "organ I instancji") z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...], wydaną w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Wydanie decyzji poprzedzało postępowanie administracyjne o następującym przebiegu:
W dniu 6 października 2020 r. RW (dalej: "skarżąca") zwróciła się do Burmistrza Miasta [...] o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką sprawowaną nad jej niepełnosprawną w stopniu znacznym córką - KW.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...], Burmistrz Miasta [...] odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.
Organ I instancji podał, że skarżąca sprawuje stałą opiekę nad niepełnosparwną od urodzenia córką, niemniej wniosek nie mógł zostać uwzględniony. Ustalono bowiem, że decyzją z dnia 1 marca 2020 r. skarżącej przyznano świadczenie emerytalne w kwocie 845,37 zł, co w ocenie Burmistrza stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego określoną w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm.) - dalej: "u.ś.r.". Nie jest również możliwe przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości stanowiącej równicę pomiędzy kwotą świadczenia pielęgnacyjnego a kwotą pobieranej emerytury, gdyż tego rodzaju rozwiązania nie przewidują przepisy prawa.
Skarżąca wniosła odwołanie od tej decyzji, zarzucając wadliwe ustalenie stanu faktycznego sprawy, skutkujące błędną wykładnią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r. poprzez przyjęcie, że pobieranie świadczenia emerytalnego całkowicie pozbawia skarżącą prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Zdaniem skarżącej, wskazana regulacja pozbawia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ale tylko do wysokości otrzymywanej emerytury.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...]. Podzielając w całości stanowisko organu I instancji Kolegium podało, że pobieranie emerytury - stosownie do art. 17 ust. 5 pkt 1 lit a) u.ś.r. - stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i to niezależnie od wysokości tej emerytury. Prawidłowo zatem organ I instancji odmówił uwzględnienia żądania skarżącej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, RW wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Powtarzając argumentację sformułowaną w odwołaniu skarżąca podniosła, że zastosowanie dyrektyw wykładni systemowej, funkcjonalnej i celowościowej prowadzi do takiego rozumienia art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) u.ś.r., że wyłącza on prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osoby mające ustalone prawo do emerytury nie w całości, ale tylko do wysokości tej emerytury.