Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka /spr./ WSA Maciej Kobak Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Miejskiej w Pilźnie z dnia 29 marca 2019 r. nr VII/73/2019 w przedmiocie wprowadzenia odstępstwa od zakazu spożywania napojów alkoholowych w miejscu publicznym -skargę oddala-
Uchwałą z dnia 29 marca 2019 r. nr VII/73/2019, Rada Miejska w Pilźnie wprowadziła na terenie Gminy Pilzno odstępstwo od zakazu spożywania napojów alkoholowych w miejscach publicznych wskazanych w § 1 ust. 1 pkt 1 - 9 uchwały. Zgodnie z § 1 ust. 2 uchwały, we wskazanych miejscach publicznych napoje alkoholowe będzie można spożywać wyłącznie podczas organizowania imprez sportowych, kulturalno - rozrywkowych, festynów i pikników plenerowych w przypadku wydania przez Burmistrza Pilzna jednorazowego zezwolenia na sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów alkoholowych.
W podstawie prawnej uchwały Rada Miejska wskazała art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.) - dalej: "u.s.g." oraz art. 14 ust. 2b ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 2277).
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, Wojewoda Podkarpacki wniósł o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej uchwały oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Zdaniem skarżącego, dokonany przez Radę Miejską sposób określenia miejsc publicznych wyłączonych spod zakazu spożywania alkoholu nie urzeczywistnia dyspozycji art. 14 ust. 2b ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Ustawodawca wymaga bowiem określenia konkretnego miejsca publicznego. Chociaż sama ustawa nie zawiera legalnej definicji "miejsca publicznego", to mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego przyjąć należy, że pod tym pojęciem należy rozumieć miejsca dostępne dla nieograniczonego kręgu podmiotów. W zaskarżonej uchwale miejsca objęte jej uregulowaniami zostały natomiast określone zbyt ogólnie. Nie doprecyzowano i nie zindywidualizowano miejsc, obiektów i obszaru, na których obowiązuje odstępstwo. Adresat uchwały nie jest zatem w stanie precyzyjnie odczytać zawartej w niej normy prawnej i ustalić, o jakie miejsca publiczne - określone w uchwale jako "tereny zielone przy stadionie", "place" przy wskazanych budynkach lub "płyta główna rynku" - w istocie chodzi. W ocenie Wojewody, przepisy uchwalane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 14 ust. 2b wskazanej ustawy, nie mogą posługiwać się sformułowaniami pełniącymi funkcje semantyczną tzw. nazw ogólnych i generalnych zarazem, którym przyporządkowane jest ogół desygnatów danego rodzaju, bez możliwości indywidualizacji i uwzględnienia ich charakteru. Regulacje tego rodzaju zasadniczo powinny się posługiwać takimi zwrotami językowymi, które pełnią funkcje semantyczne nazw jednostkowych lub grupowych określonych miejsc, obiektów lub obszarów i zarazem pozwalają je zindywidualizować i odróżniać od innych tego samego rodzaju miejsc, obiektów lub obszarów publicznych na terenie gminy.